طرح پوستر "بنّای شهادت" به مناسبت سالروز شهادت عبدالحسین برونسی
شهید عبدالحسین برونسی در سوم شهریورماه 1321 در روستای گلبوی کدکن از توابع شهرستان تربت حیدریه به دنیا آمد. پدرش حسین‌علی و مادرش فضه نام داشت. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. ابتدا به کشاورزی و سپس به بنایی پرداخت. فرمانده تیپ 18 جوادالائمه (ع) بود. بیست و پنجم اسفندماه 1363، در هورالعظیم به شهادت رسید. پیکرش در منطقه بر جای ماند. بعد از 25 سال پیکرش شناسایی و در بهشت‌رضا مشهد به خاک سپرده شد.
ماجرای ارادت و توسلات این شهید بزرگوار به حضرت فاطمه زهرا(س) و به دنبال آن، گشوده شدن سخت‌ترین گره‌های عملیات سربازان اسلام، به گونه‌ای عیان بود که نقل محافل سربازان و فرماندهان دفاع مقدس بود و اکنون نیز پس از سال‌ها که از شهادت وی می‌گذرد، این خاطرات همچنان تازه‌گی خود را حفظ کرده است. در یکی از این خاطرات یکی از همرزمان شهید که از شهید برونسی اصرار بر توضیح چگونگی پیروزی در یکی از عملیات‌های حساس می‌کند، وی توضیح می‌دهد:
«شب عملیات به یک میدان مین رسیدیم. یک گردان منتظر دستور من بود. گشتیم تا شاید بتوانیم معبر عراقی‌ها را پیدا کنیم، اما پیدا نکردیم. متوسل شدم به بی بی حضرت زهرا(س)، قلبم شکست. گریه‌ام گرفت. نمی‌دانم چند دقیقه گذشت. یک دفعه گویی از اختیار خودم بیرون آمدم. رفتم سراغ گردان، در یک حال از خود بی خودی دستور برپا دادم. بعد هم دستور حمله. بچه‌های اطلاعات داد و بیداد می‌کردند. محمدرضا فداکار می‌گفت: آن شب حتی یک مین هم عمل نکرد. چند روز بعد که سه نفر از بچه ها گذرشان به همان میدان مین افتاده بود، اولین نفر که پا به آن میدان گذاشته بود، یک مین عمل کرد و پایش قطع شد! بچ‌ها با سنگ و کلاه بقیه مین‌ها را امتحان کردند، همه منفجر شدند». کتاب «خاک‌های نرم کوشک»، زندگینامه و خاطرات شهید عبدالحسین برونسی از پر فروش‌ترین و پر تیراژترین کتب دفاع مقدس است که ده‌ها بار تجدید چاپ شده است.
رهبر معظم انقلاب پیش از این درباره این شهید بزرگوار فرموده بود: «به نظر من شهید برونسى و امثال او را باید نماد یک چنین حقیقتى به حساب آورد؛ حقیقت پرورش انسانهاى بزرگ با معیارهاى الهى و اسلامى، نه با معیارهاى ظاهرى و معمولى. به هر حال هر چه از این بزرگوار و از این بزرگوارها تجلیل بکنید، زیاد نیست و به جاست».
