خاطرات شهید رضوی/هنوز دو ماه نگذشته بود که امام رضا (ع) آرزویش را برآورد(10)
به گزارش نوید شاهد ، «شهید محمدتقی رضوی مبرقع»، متولد 26 فروردین سال 1334، که مسؤولیت ستاد كربلا، فرماندهی مهندسی جنگ جهاد سازندگی و معاونت فرماندهی مهندسی رزمی قرارگاه خاتم‌الانبیاء را در دوران دفاع مقدس برعهده داشت، در تاریخ 3 خرداد 1366، در منطقه سردشت - عملیات کربلای 10، بر اثر اصابت ترکش خُمپاره به شهادت رسید.
خانم سیدآبادی- همسر شهید رضوی خاطراتی را از طلب شهادت شهید از امام رضا (ع) و آخرین وداعش با تنها پسرش تعریف می‌کند. این خاطره را در ادامه بخوانید:
عشق شهادت؛
وقتى مى‌خواستیم براى آخرین
بار به همراه آقاتقى از مشهد به منطقه برویم قبلش همراه هم به زیارت امام رضا (ع) رفتیم،
در آنجا من متوجه آقاتقى شدم که با یک خضوع خاصى شهادت خودش را از آقا امام رضا (ع)
طلب نمود. هنوز دو ماه از این دعا نگذشته بود که در منطقه غرب کشور بر اثر اصابت گلوله
توپ به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
در مردادماه سال 1365 به آقاتقى پیشنهاد زیارت خانه خدا شد که ایشان در جواب گفت: "اولاً هرگاه من بخواهم به حج بروم حتماً با خانواده‌ام خواهم رفت، در ثانى اگر سعادت داشته باشم پیش خدا مى‌روم نه اینکه خانه خدا."
آقاتقى در آن آخرین لحظات زندگیش وقتى شهادت را به چشم خودش دیده به اطرافیانش گفته "زحمت نکشیده، دیگر فایده‌اى ندارد، من اکنون در آغاز راهى قرار گرفته‌ام که هفت سال به دنبالش گشته‌ام، از شما مى‌خواهم که در این لحظات مرا تنها بگذارید و تکانم ندهید." و بعد از اینکه به‌عنوان آخرین کلام، نام حمزه تنها پسرش را صدا زده و با بر زبان آوردن شهادتین نداى حق را با عروج عاشقانه خود لبیک گفته است.
ماه مبارک رمضان بود و آقاتقى مى‌خواست عازم جبهه شود، قبل از رفتن در آخرین وداعش با حمزه، او رادر آغوش گرفت و لبهایش را بوسید و این جمله زیبا را که همیشه هنگام بوسیدن لبهاى حمزه به زبان مى‌آورد را در آن آخرین وداعش تکرار کرد که: "من چنان لبهاى حمزه را مى‌بوسم که پیغمبر لبهاى حسنین خود را مى‌بوسید."
