نحوه ی برخورد نیروهای ایران با اسیران عراقی در جبهه ها چگونه بود؟

رژیم عراق از آغاز تا پایان جنگ تحمیلی برای جلوگیری از تسلیم شدن نیروهایش به رزمندگان اسلام و برای تخریب وجهه بین المللی جمهوری اسلامی ایران، همواره چنین تبلیغات می کرد که ایران هنگامی که نیروهای عراقی را به اسارت درمی آورد آنها راکشته و یا مثله می کند یا به شکنجه آنها می پردازد که البته این گونه تبلیغات در موقع جنگ آن هم از رژیم عراق که خود پایبند به هیچ یک از حقوق انسانی نبود، بعید نبود.

اما رفتار رزمندگان اسلام با نیروهای عراقی به طور معمول اسلامی و انسانی بود و در برخی از مواقع حتی از نیروهای خودی بیشتر به آنها توجه می شد. رزمندگان در هنگام اسیر کردن نیروهای عراقی با آنها رفتاری کاملا انسانی و مطابق حقوق بشردوستانه داشتند. بهترین سندی که در این باره می توان به آن استناد کرد خاطرات خود اسیران عراقی می باشد که به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند که در اینجا نمونه هایی از آن اشاره می شود:

یکی از اسیران عراقی به هنگام اسارت مجروح شده بود در رد ادعاهای کذب صدام مبنی بر شکنجه و آزار و حتی کشتن اسیران عراقی می گوید: «... ناگهان با نیروهای اسلام برخورد کردم و با بلند کردن دست، خود را به ایرانی ها تسلیم کردم آنها برادرانه از من استقبال کردند و یکی از آنها مرا سیراب کرد. با اشاره به او فهماندم که مجروح شده ام او با وسیله ای که در اختیار داشت زخم مرا پانسمان کرد. هر آنچه را که می دیدم با ادعاهای پوچ رسانه های تبلیغاتی عراق مغایر بود. ایرانی ها نه اسرا را مثله می کردند و نه خون آنها را می کشیدند، بلکه از هر نظر به مسائل و مشکلات آنها رسیدگی می کردند. خدا را به خاطر روشن شدن این حقایق شکر می کنم.»

اسیر دیگری درباره وضعیت هنگام اسارت خود می گوید: «... تصمیم گرفتم خود را تسلیم کنم، غرق در خون از پناهگاه خارج شدم تا اینکه یکی از افراد سپاه پاسداران به دادم رسید و مرا به پشت جبهه انتقال داد و در آنجا به مدت یک ماه مورد مداوا قرار گرفتم و پس از آن به اردوگاه های ایران منتقل شدم.»

اسیر دیگری درباره نحوه برخورد رزمندگان اسلام در هنگام اسارت می گوید: «وحشت شدیدی تمام وجودمان را فرا گرفت و همه در این فکر بودیم که سرنوشت تلخ ما فرا رسیده و خواه ناخواه کشته خواهیم شد، اما هنگام که او به نزد ما آمد جمله ای را به زبان آورد که شنیدن آن آرزوی هر اسیری بود. او گفت ما مسلمانیم... اینجا سرزمین امام است، در سرزمین امام خمینی هیچ خطری شما را تهدید نمی کند... نترسید، همگی خوشحال شدیم نیروهای ایرانی با آغوش باز و چهره ای خندان از ما استقبال کردند.

آری ما محبت و وفا و اخلاص واقعی را در آنها یعنی نیروهای بسیجی لمس کردیم.»

خلاصه اینکه با توجه به شواهد موجود رفتار رزمندگان اسلام با اسیران عراقی در هنگامی که آنها را اسیر می کردند، بسیار انسانی و اسلامی و حتی بیش از چیزی بود که در حقوق بین المللی انسان دوستانه مقرر شده و برعکس رژیم عراق که اصلا به وضعیت رفاهی، بهداشتی و درمانی اسیران ایرانی در هنگام اسیر شدن توجه نمی کرد، رزمندگان اسلام به مصدومان اسیر شده توجه کافی داشتند و آنها را مداوا کرده، تغذیه مناسب برایشان فراهم می نمودند و اصلا مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار نمی دادند.

منبع: جنگ ایران و عراق/پرسش ها و پاسخ ها/ فرهاد درویشی/ 1385