دفاع مقدس ، اراده ملي ، امداد الهي

نگاهي به مقوله دفاع و قداستش در جنگ تحميلي عراق عليه ايران

مقوله دفاع يكي از مهمترين اموري است كه اذهان زمامداران ومسئولين تمام ملل را از بدو تأسيس جوامع بشري به خود معطوف داشته و مادامي كه متجاوزي وجود داشته و انديشه هجوم به سرزميني ديگر و دست اندازي و چپاول مواهب خدادادي كه در اختيار جوامع ديگر است ، مدافعيني هم بوده اند كه مبارزه با مطامع مهاجمين و دفاع از كيان و تماميت ميهن و ملت را در رأس امور خود قرار داده اند و در اين مسير نيز هر ملت ، قهرمان و قهرماناني دارد كه به عنوان افتخار ملي و استطوره در تاريخ خود ثبت و به جهانيان معرفي كرده و به آنها مي بالد.
كشور ايران نيز با موقعيت منحصر به فرد جغرافيايي خود و با بهره مندي از مواهب وگنجينه هاي بي نظيري كه خاك ايران را به نگيني تابناك در خاور گيتي بدل ساخته ، در هر دوره از تاريخ ، گذشته از دوران ساسانيان و هخامنشيان و يا افشاريان و ساير حكام خود كامه اي كه خود يد طولايي در جهان گشايي داشته و در اين رهگذر به عنوان ابرقدرت هاي زمان خود شناخته شده اند ، مطمع انديشه و مورد حسادت ابرقدرتهايي بوده كه سعي در كسب منافعي در منطقه داشته و اولين هم خود را بر دستيابي و تعدي به آب و خاك اين ديار دانسته تا از سويي به آب هاي آزاد جهان راه يابند و از سويي ديگر شاهراهي براي تعدي به ملل و يا سرزمين هاي ديگر يابند و يا اين كه علاوه بر به استثمار كشيدن ملت مسلمان ايران تحت لواي استعمار نهايت سوء استفاده را از امتيازات بي نظير اين ديار داشته باشند و در اين مسير نيز با توجه به بي كفايتي هاي برخي زمامداران كه خود در چپاول ملت و ميهن گوي سبقت را از بيگانگان ربوده بودند قطعاتي ناب از اين ديار در مرور گردش روزگار تاريخي مشقت بار و تاثر برانگيز از دامن ميهن جدا شد كه با توجه به وسعت و شرايط اقليمي و اجتماعي اينك خود بدل به كشورهايي بزرگ شده و در همسايگي ايران و در سايه ستبر ميهن در كرانه هاي جنوب و شمال كشور و يا سرحدات خاوري و باختري ميهن آسوده اند.
اين سير چپاول گري استعمارگران در برهه هاي مختلف از تاريخ و شكست هاي پي در پي دولت هاي فاسد وقت همواره حسرت پيروزي و دفاع پيروزمند را در دل هم ميهنان عزيز باقي گذاشته بود. اما خود ملت بهتر از همه واقف بودند كه زمامداران بزدلي كه هر روز قسمتي از اين سرزمين ناب را به حراج مي گذاشتند و تقديم دشمن مي كردند برخواسته از بطن جامعه نبودند و خود مهمترين عامل ناكامي هاي ايران بودند.
اما ظهور پديده اي نو با نام انقلاب اسلامي ايران در دهه هاي پاياني قرن بيستم و فرمانبري مردم از ولايت فقيه و حكومت اسلامي تمامي تصورات و معادلات دشمنان را در مورد ملت ايران بر هم زد و پشتوانه مردمي ميهن را به نمايش گذارده و تلفيقي از يك حكومت مذهبي موفق را كه با تمسك قرآن و ولايت پيروزمندانه ، دشمن را از كرده خويش نادم كرده و او را با وجود تمامي حمايت هاي ديپلماتيك و كمك هاي تسليحاتي ابرقدرتهاي شرق و غرب با اقتداري با شكوه به مرزهاي بين المللي بازگرداند.
رژيم بعثي عراق كه با سردمداري صدام حسين به عنوان حاكمي منفور ، انديشه حمله به كشورهاي همسايه از جمله ايران و كويت را با استفاده از حمايت ها و امكانات اهدايي ابرقدرت ها در سر مي پروراند.
در 31 شهريور ماه سال 1359 تهاجمي همه جانبه عليه جمهوري نوپاي اسلامي ايران را از مرزهاي غربي آغاز نمود و اينگونه بود كه جنگي خونين و هشت ساله بين دو ملت كه داراي مشتركات فرهنگي بسيار هستند ، آغازيدن گرفت .
پس از برافروختن آتش جنگ بين دو كشور همسايه و تهاجم گسترده نيروهاي عراقي به ايران و اشغال مناطق وسيعي در جنوب و غرب كشور ، كه در پاره اي از نقاط مانند خوزستان ، داراي ارزشهاي استراتژيكي فراواني بودند ، سران رژيم حاكم بر عراق فاتحانه به طرح دعاوي بي اساس پرداخته و حتي چشمداشت ارضي خود را در مناطق اشغال شده به ويژه خوزستان با عنوان اراضي غصب شده اعراب مطرح مي نمودند. در چنين وضعيتي ، كاملاً مسلم بود كه ايران براي احقاق حق خود بايد نيروهاي متجاوز را با اعمال قدرت نظامي از سرزمين هاي اشغالي اخراج نمايد و گرنه با چنين دشمني كه با طرح دوباره اختلافات فيصله يافته ، چشم طمع به حق حاكميت مشروع و قانوني ايران بر سرزمين خود دوخته بود و در شرايط دست به گريباني سياستمداران متعهد كشور با انبوهي از مشكلات داخلي وخارجي ، فرصت را مغتنم دانسته و توسل به زور و جنگ را وسيله اي براي كسب امتياز و باج گيري قرار داده بود ، طبيعي است كه تا در جايگاه برتري قدرت نظامي قرار داشت از اين موضع قدرت جز براي تحميل خواسته ها و نظرات خود بر ما استفاده نمي كرد.
با در نظر گرفتن چنين واقعيت هاي ملموسي بود كه نبردهاي تاريخي وشكوهمندي چون ثامن الائمه ، طريق القدس ، فتح المبين و در نهايت و در اوج افتخارات ، بيت المقدس بابي ديگر از تئوري هاي مبارزه و جنگ را در قاموس جنگ هاي قرن معاصر گشود. نيروهاي مقتدر و توانمند زميني ، هوايي و دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران كه اينك با پشت سرگذاشتن انقلاب شكوهمند اسلامي و اخراج مستشاران غربي و فرماندهان دست نشانده و فاسد ، بدل به ارتش جوان و حزب اللهي شده بود و خود در مسير انقلاب و حفظ دستاوردهاي خون شهدا و نيل به آرمان هاي بنيانگذار كبير انقلاب همت ها و رشادت ها آفريده بودند و فرماندهاني جوان ولايق همچون صياد شيرازي ، نامجو ، آبشناسان ، فكوري و... در كنار نيروهاي جان بر كف و مخلص مردمي و برادران مجاهد سپاه پاسداران انقلاب اسلامي كه آرام آرام مسير تبديل شدن به يك نيروي منسجم نظامي را طي مي كرد ، تركيبي آرماني با انديشه هاي ولايي خلق كرده بود كه پشت هر اهريمن رابه آساني خرد مي كرد و اينگونه بود كه بر خلاف تصور صدام و حاميانش يك روز پس از آغاز جنگ تحميلي با پرواز 140 فروند هواپيما سيه روزي را براي دشمن به ارمغان آوردند و با افزايش انسجام و به مرور زمان در طول مرزهاي گسترده ايران و عراق ، متجاوز را زمينگير و راه شكست سردار قادسيه پيموده شد و تلاش ها و حماسه آفريني هاي اين ظفرمندان در دومين سال از آغاز جنگ به زيباترين نحو نمود يافت وآزادي خرمشهر و نابودي نيروي دريايي رژيم دست نشانده بعثي به عنوان حماسه هاي جاويد رزمندگان در طول دفاع مقدس كه غرور ملت و خرسندي امام راحل (ره ) را به ارمغان آورده بود در جريده تاريخ ثبت گرديد و بدين ترتيب روي ديگر جنگ تحميلي و اين بار به نفع ارتش اسلام آشكار شد و صداميان گيج و مبهوت از ضربات سهمگين ارتش ولايي و آرماني ايران ، فرياد مددخواهي از اربابانشان را به گوش افلاك رساندند. اما اين عجز و لابه ها حاصلي در بر نداشت و خشم شيعيان علي (عليه السلام ) و امدادهاي غيبي بارگاه لطف الهي ،ابرهه مست زمان را چنان مدفون در سجيل آتش كرد و ياري هاي سردمداران استكبار جهاني را به اين طاغي معروف قرن بي تاثير كرد كه موجب حيرت جهانيان شد.
تنبيه متجاوز و حفظ حقوق متعارف بين المللي به عنوان حق مسلم مردم ايران هدف بعدي تلاشگران عرصه دفاع بود كه با تدابير داهيانه مقام عظماي ولايت و جان نثاري پيروان مخلصش در ارتش و سپاه كه اينك به عنوان دو بازوي توانمند انقلاب چهره اي با صلابت از ايران ترسيم كرده بودند ميسر گرديد و سرانجام با امضاي قرارداد 598 ، بازگشت پيروزمندانه آزادگان به ميهن وشناسايي عراق به عنوان متجاوز در مجامع بين المللي با پيروزي و حفظ تماميت ارضي ايران اسلامي پايان يافت