به بهانه چهلمین روز شهادت دختر دماوند؛ سَروین حمیدیان
سروین زیبا بود و مهربان؛ مثل همهٔ دختر‌های این سرزمین. نُه سال بیشتر نداشت تازه کلاس سومش تمام شده بود. اسمش را گذاشته بودند سَروین؛ یعنی شبیه سرو. از طرف مادر، فرزند دماوند بود. مثل همهٔ هم‌سن‌وسال‌هایش، داشت زندگی‌اش را می‌کرد؛ سرخوش و کودکانه، بی‌خیال دنیای نامرد آدم‌بزرگ‌ها. هنوز کار‌ها داشت با این زندگی.