جوانی که با وفاداری و ایثار به قافله شهدا پیوست

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید والامقام سید حسین کرمانی، یادگار «سیداحمد» و «معصومه» بیست و هشتم فروردین ماه سال ۱۳۴۶ در روستای جوادآباد از توابع شهرستان ورامین دیده به جهان گشود. وی دانش آموز سوم متوسطه بود و سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و سوم اسفند ماه سال ۱۳۶۴ در سلیمانیه عراق بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید. مزار وی در امامزاده هادی زادگاهش قرار دارد.

در ادامه از آقای محمد اخگری جانباز و  آزاده دوران دفاع مقدس، خواستیم تا در خصوص این شهید والامقام صحبت کند:« اینجانب محمد عسگری، جانباز ۴۰ درصد و آزاده پنج‌ساله دوران دفاع مقدس، در عملیات والفجر ۹ در منطقه شمال‌غرب کشور، افتخار همراهی با جمعی از دوستان و همرزمان را داشتم. در همان روزهای سخت، با دو پسرعمو از اهالی جوادآباد ورامین آشنا شدم: سید حسین کرمانی و سید حسین کرمانیان. سید حسین کرمانی، بسیجی جوان و کم‌سن‌وسالی بود از اهالی جوادآباد ورامین. او همراه پسرعموی خود به جبهه آمده بود و در خط مقدم با روحیه‌ای مثال‌زدنی می‌جنگید. آشنایی من با ایشان در همان روزهای مقاومت در برابر پاتک سنگین دشمن شکل گرفت؛ روزهایی که کمبود مهمات و فشار دشمن شرایط را بسیار دشوار کرده بود. حضور او در جبهه تنها از سر تکلیف نبود، بلکه از ایمان و معنویت سرچشمه می‌گرفت؛ ایمان قلبی به خدا و دفاع از اسلام و میهن. در کنار این صفات، روحیه تواضع و ساده‌زیستی داشت و همانند بسیاری از بسیجیان، بی‌تکلف و خالصانه در میدان حاضر شد. از همه مهم‌تر، او با مسئولیت‌پذیری کم‌نظیر، خود را مسئول جان و سرنوشت پسرعمویش و سایر رزمندگان می دانست و این مسئولیت را تا لحظه شهادت بر دوش کشید. این ویژگی‌ها در وجود سید حسین کرمانی جمع شده بود و از او یک قهرمان ساخت.»

طوفان آتش و مقاومت در والفجر ۹ 

 در ادامه آقای اخگری از شدت مبارزات و جگگ در مناطق عملیاتی میگوید:« ۲۳ اسفند ۱۳۶۴ در منطقه شمال غرب کشور محور چوارته عراق در پاتک دشمن بعد از عملیات والفجر ۹ با تعدادی از رزمندگان به اسارت نیروهای بعثی درآمدیم. متاسفانه روز ۲۲ اسفند عراق شروع به بمباران مناطق تحت تصرف ما شد و بشدت آتش تهیه ریخت تا جایی که چند نفر از رزمندگان مجروح و شهید شدند . همان شب عراق حملات خود را آغاز کرد که تا صبح بشدت ادامه داشت . متاسفانه خطوط دفاعی ما شکسته شد و عراق توانست خط مقدم ما را دور بزند و از کنارها حملاتش را ادامه داد . لشگر ۷۷ خراسان و بچه های بسیج و سپاه هم با ما بودند . بعد از ساعاتی مقاومت دستور عقب نشینی دادند که ما به یک خط عقب تر آمدیم ولی متاسفانه در آن نقطه مربوطه کسی نبود . ادوات مانند تانک و ماشین ها بودند ولی شبانه پشت خط را تخلیه کرده بودند؛ شدت مبارزه بسیار بالا بود و از زمین و زمان آتش می‌بارید.»

وفاداری تا آخرین نفس 

در ادامه از آقای محمد اخگری خواستیم تا در خصوص شهادت شهید بزرگوار توضیح بدهد: «در جریان عملیات والفجر ۹ در منطقه شمال‌غرب کشور، پس از روزها مقاومت در برابر پاتک سنگین دشمن و کمبود شدید مهمات، خط شکسته شد و دستور عقب‌نشینی صادر گردید. در همان لحظات سخت، شهید سید حسین کرمانی به همراه پسرعمویش، سید حسین کرمانیان، در منطقه کوهستانی زمین‌گیر شدند. سید حسین کرمانی در اثر اصابت چند گلوله به شدت مجروح شد. با وجود شرایط دشوار و امکان عقب‌نشینی، پسرعمویش سید حسین کرمانیان حاضر نشد او را تنها بگذارد و با وفاداری مثال‌زدنی در کنارش ماند. دشمن پس از محاصره، ما را به عقب منتقل کرد و اسیر شدیم. سید حسین کرمانی که دیگر توان حرکت نداشت، نیروهای عراقی برای انتقال او یک پتو آوردند و به ما گفتند که این مجروح را در پتو بگذاریم و حمل کنیم. من و پسرعمویش، سید حسین کرمانیان، با دستان بسته و در شرایط سخت، او را به عقب خط بردیم. حدود یک تا دو کیلومتر مسیر را طی کردیم تا به جایی رسیدیم که یک آمبولانس آماده بود. در آنجا سید حسین کرمانی را داخل آمبولانس گذاشتند و از ما جدا کردند.از آن لحظه دیگر خبری از او به دست نیامد و سرنوشتش به شهادت ختم شد. او جان خود را تقدیم راه خدا و میهن کرد. یاد و نامش به‌عنوان نماد ایثار، وفاداری و ایمان در تاریخ دفاع مقدس جاودانه شد.»

انتهای پیام/