روایتی از شهید غریب اسارت «منصور شولی پور»
یوسف گمشدهی جبهههای میسان
جاسم مقدم از شهادت مظلومانه و خاکسپاری غریبانه شهید منصور شولیپور برایمان میگوید: پس از آنکه اسیر شده بود، بر اثر شدت جراحات شدید هم آنجا شهید میشود، پیکر پاکش در خاکی نامعلوم در آن سوی مرزها ماند، نه تشییعی نه مراسمی، حتی یک نشانه، یک سنگ قبر، او همان طور که در لحظهی اسارت تنها بود، در آرامگاه ابدیاش نیز تنها ماند.
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید منصور شولیپور در هشتم خرداد ماه سال ۱۳۴۳ در امیدیه دیده به جهان گشود. پدرش رجب نام داشت. به عنوان نیروی بسیجی در عملیات والفجر مقدماتی در گردان انشراح مردانه جنگید و در هجدهم بهمن ماه ۱۳۶۱ در منطقه شیب میسان درحال درگیری با دشمن به درجهی رفیع شهادت نائل آمد. سالها از شهادت وی میگذرد، اما پدر و مادر و خانواده، یعقوبوار در انتظار بویی از پیراهن یوسف به نظاره نشستهاند.
جاسم مقدم شهادت شهید منصور شولی پور را برایمان نقل میکند:
من و شهید منصور شولی پور با همدیگر دوست بودیم، وی که بسیار با اراده و با مصمم بود از آرمانهای امام خمینی (ره) کوتاه نمیآمد و میگفت: «خدا رو شکر در برههای از زمان زندگی میکنیم که امام خمینی (ره) رهبر ماست.»
در عملیات بیت المقدس در کانالی که در حال جنگیدن با دشمن بودیم چشمم به شهید منصور رو دیدم که از ناحیه پهلوی زخمی شده بود.
جلو رفتم و او را بغل کردم به گفتم: پهلوان تیر خوردی گفت؛ «چیزی نیست» پیشانی وی را بوسیدم و به بیرون از کانال آمدم و سرگرم مبارزه در خط شدم.
چند لحظه بعد یکی از بچههای گردان به نام حسین جعفری وی را به پشت خط انتقال داد، ولی در آنجا همگی به وسیله نیروهای بعثی اسیر شد.
پس از اسارت بر اثر شدت جراحات شدید هم آنجا شهید میشود، پیکر پاکش در خاکی نامعلوم در آن سوی مرزها ماند، نه تشییعی نه مراسمی، حتی یک نشانه، یک سنگ قبر، او همان طور که در لحظهی اسارت تنها بود، در آرامگاه ابدی اش نیز تنها ماند. معلوم نیست در کجا دفنش کردند و تاکنون هیچ اثری از وی بدست نیامده است.
پس از آنکه ما را به اردوگاه عنبر انتقال دادند این موضوع را با صلیب سرخ در میان گذاشتم ولی آنها گفتند: ما دیگر به آنجا دسترسی نداریم؛ و تاکنون نیز جاویدالاثر باقی مانده است.
انتهای پیام/
