روایتی از شهیدی غریب؛
در غربت و با بیماری به شهادت رسید
عبدالمجید سرگلزائی خمر سرنوشتی چون شهدای کربلا در تشنگی و غربت داشت.
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید عبدالمجید سرگلزائی خمر دوم فروردین ۱۳۴۶ در شهرستان زابل دیده به جهان گشود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. سی و یکم تیر ۱۳۶۷ در سومار توسط نیروهای عراقی به اسارت نیروهای عراقی درآمد و در اردوگاههای بعثی به شهادت رسید. پیکرش در سی تیر ۱۳۸۱ پس از تفحص در گلزار شهدای بهشت مرتضی زادگاهش به خاک سپرده شد.
محمود سخنگوی کهخائی از آزادگان استان سیستان و بلوچستان درباره این شهید عزیز میگوید:
عبدالمجید همشهریمان بود که در اردوگاه تکریت ۱۶ سوله ۴ با او آشنا شدم، او نیز در تیرماه ۱۳۶۷ به اسارت درآمده بود. جوانی ساده و مهربان که سرش در لاک خودش بود و کمتر با کسی اخت میگرفت.
یک سال در اردوگاه بودیم که عبدالمجید بیمار شد و اسهال گرفت. چندین بار از عراقیها خواستیم تا او را درمان کنند ولی آنها اعتنایی نمیکردند. بیماری عبدالمجید یک ماه به طول انجامید و سپس به اسهال خونی تبدیل و شرایطش از قبل بدتر شد.
محرم شده بود و دو شب و دو روز آب را بر سر اسرا بستند، عبدالمجید به شدت عطش آب داشت و از تشنگی جان بر لبش آمده بود در نهایت بعثیها که دیدند شرایط بغرنجی دارد او را به بیمارستان بردند. فردای روزی که عبدالمجید را به بیمارستان برده بودند اسرای بیمار به داخل اردوگاه برگشتند و گفتند که او شامگاه دیشب در بیمارستان به شهادت رسیده و اینگونه عبدالمجید در غربت و بیماری به شهادت رسید.
