خاطره/ آخرین مین
همرزم شهید «عبدالکریم پور مقامی» روایت میکند: «وقتی آخرین مین را خنثی میکرد فرمانده محور و دیگر رزمندگان منتظر جشن پاکسازی منطقه و کلید فتح عبور و حمله به قلب دشمن بودیم. او با چهرهای شاد و خندان و رضایت از پاکسازی میدان مین رو به من کرد، خندید و گفت: «آخرین مین است خدا کند تله گذاری نباشد.»
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شهید عبدالکریم پور مقامی بیست و نهم شهریور ۱۳۴۰، در شهرستان دزفول به دنیا آمد. پدرش عبدالنبی، بافنده بود و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سوم آذرماه ۱۳۵۹ زمانی که جهت خنثی کردن یک میدان مین دیگر در غرب رودخانه کرخه عازم جبهه شده بود بعد ازخنثی کردن چندین مین، با انفجار یکی از مینها به درجه رفیع شهادت نائل آمد. مزار ایشان در زادگاهش میباشد.
متن خاطره:
در منطقهی عنکوش در جنوب غربی استان خوزستان نظامیان بعثی عراق قسمتی از زمینهای خوزستان را اشغال کرده بودند.
وقتی با حملات چریکی رزمندگان اسلام و تکهای شبانه سپاه و بسیج و ارتش مواجه شدند اقدام به عقب نشینی کردند، ولی نقاط مختلفی را مین گذاری کردند که عبور و مرور خودروها و پیاده نظام خودی را زمین گیر و مختل کرده بود.
عبدالکریم که خود فرمانده تخریب سپاه دزفول بود وقتی به میدان مین بعثیها که بیش از صدها مین در آن کاشته بودند رسید. همه را دعوت به دورشدن از میدان مین کرد و گفت: «فقط کار خودم است.»
تخصص او تخریب مواد منفجره و خنثی کردن مین و ایجاد میدان مین بود.
او با چالاکی و بی باکی و شجاعت در ۵۰۰ متری عراقیها به صورت درازکش و خوابیده یکی یکی میدان مین را خنثی کرد.
من نیز دستیار کمکی، تامین و محافظ او بودم.
به خوبی در خاطر دارم وقتی آخرین مین را خنثی میکرد فرمانده محور و دیگر رزمندگان منتظر جشن پاکسازی منطقه و کلید فتح عبور و حمله به قلب دشمن بودیم
او با چهرهای شاد و خندان و رضایت از پاکسازی میدان مین رو به من کرد و خندید گفت: «آخرین مین است خدا کند تله گذاری نباشد.»
مثل دیگر مینها آن را هم خنثی کرد و از زمین بیرون کشید.
رویش را به طرف رزمندگان برگرداند.
همه آماده تکبیر و شادی بودیم.
ناگهان صدای انفجار مهیبی منطقه را فراگرفت و عبدالکریم پورمقامی با مین تله گذاری شده آخر به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
عراقیها که صدای انفجار را شنیدند آن منطقه را گلوله باران کردند.
پیکر عبدالکریم را به عقب منتقل کردیم و رزمندگان با روحیهای بسیار بالا و انگیزهای دوچندان به مزدوران بعثی یورش برده و منطقه را از لوث وجودشان پاک کردند.
انتهای پیام/
