شهادت با دهان روزه و پس از غسل شهادت

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «محمود ستوده» ۱۹ شهریور سال ۱۳۳۵ در روستای خیرآباد شهرستان فسا دیده به جهان گشود. هفت ساله بود که راهی مدرسه شد. دوره ابتدایی را در روستا‌های خیرآباد کوشک قاضی و دوره متوسطه را در هنرستان شهید رجایی فسا گذراند. خرداد سال ۱۳۵۵ موفق به اخذ دیپلم شد و در شهریور همان سال به خدمت سربازی رفت. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه شد. او متاهل بود و ۳ فرزند داشت. 
شهید ستوده در جبهه معاون فرماندهی تیپ المهدی بود و در عملیات والفجر، والفجر ۲، خیبر و بدر شرکت کرد و سرانجام ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ با سمت جانشینی ۳۳ المهدی به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای خیرآباد فسا به خاک سپرده شد.

متن خاطره خودنوشت «۲۸»:

در همان روز ساعت ۶ بعدازظهر شهید بزرگوار جباری در آغوش گرم رزمندگان مستقر در ساختمان و با شعار‌های الله اکبر و لا اله الاالله که آرام و از صمیم قلب از دهان بچه‌ها بیرون می‌آمد توسط آمبولانس به عقب انتقال دادیم و این اولین شهیدی بود که ما در طی این چهل روز که در این ساختمان مستقر بودیم تقدیم اسلام کردیم.

بعد از بدرقه این عزیز همگی به داخل ساختمان مراجعه کردیم و همگی مرتب برای شادی روحش فاتحه می‌خواندند و من که واقعاً حسودیم می‌شد و مرتب می‌گفتم‌ ای کاش من شهید می‌شدم.

نکته قابل توجه این است که این شهید بزرگوار با دهان روزه به این فوز عظیم نائل آمد و همان صبح هم همراه بچه‌ها غسل کرده بود و شاید هم غسل شهادت و خوشا به حالش که چه لیاقتی داشت و زود به هدفش رسید همه بچه‌ها هر ساعت خاطرات آن عزیز را برای یکدیگر تعریف می‌کردند و می‌توانم بگویم که اصلاً هیچکس قادر نبود که مظلومیت این شهید عزیز را بیان کند و همیشه یک روحیه شاد و خندان داشت و مرتباً در سلام کردن پیش قدم بود خلاصه هر کس که لیاقت آن را ندارد که شهادت نمی‌شود.

خوشا به حال خودش که به کام شیرین شهادت رسید و خوشا به حال خانواده‌اش که چنین فرزند‌ی را تربیت کرده بودند و بد به حال ما که هنوز زنده هستیم شاهد از دست دادن این‌چنین عزیزانی هستیم ان‌شاءالله که من هم به همین شهدا خواهم پیوست اگر لیاقت داشته باشم...

انتهای متن/