شهید جباری در آغوش رزمندگان

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «محمود ستوده» ۱۹ شهریور سال ۱۳۳۵ در روستای خیرآباد شهرستان فسا دیده به جهان گشود. هفت ساله بود که راهی مدرسه شد. دوره ابتدایی را در روستا‌های خیرآباد کوشک قاضی و دوره متوسطه را در هنرستان شهید رجایی فسا گذراند. خرداد سال ۱۳۵۵ موفق به اخذ دیپلم شد و در شهریور همان سال به خدمت سربازی رفت. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه شد. او متاهل بود و ۳ فرزند داشت. 
شهید ستوده در جبهه معاون فرماندهی تیپ المهدی بود و در عملیات والفجر، والفجر ۲ ، خیبر و بدر شرکت کرد و سرانجام ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ با سمت جانشینی ۳۳ المهدی به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای خیرآباد فسا به خاک سپرده شد.

متن خاطره خودنوشت «۲۷» :

وقتی به آنجا رسیدیم متوجه شدیم که برادر طمراس جباری بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمده که تقریباً یک قسمت از سرش براثر اصابت ترکش کنده شده بود و تمام مغز سرش بر روی زمین ریخته بود.

فوراً او را بلند کردیم و به داخل ساختمان بردیم. منتظر ماندیم تا هوا تاریک شود. بعد ترتیب انتقال این دو نفر را بدهیم در همین حال برادر کرمی هم بی‌تابی می‌کرد ولی مجبور بود که این مدت را تحمل کند ولی آنقدر خونریزی داشت که حقیقتاً خودمان هم ترسیده بودیم.

من رو به بچه‌ها کردم و گفتم برادر جباری که شهید شده را می‌گذاریم تا هوا تاریک شود ولی برادر کرمی را باید به هر نحوی شده از اینجا به بیمارستان منتقلش کنیم.

 به هرصورت که بود من و برادر صمد شجاعی و دو نفر از برادران کازرون با یک برانکارد در پناه ساختمان با یک زحمتی برادر کرمی را به بیمارستان آبادان منتقل کردیم و مجدداً با احتیاط کامل که بعثی‌ها ما را نبینند وارد ساختمان شدیم خیلی خسته شده بودیم واقعاً که کار طاقت فرسائی بود.

و در همان روز ساعت ۶ بعداز ظهر شهید بزرگوار جباری در آغوش گرم رزمندگان مستقر در ساختمان و با شعار‌های الله اکبر و لا اله الاالله که آرام و از صمیم قلب از دهان بچه‌ها بیرون می‌آمد توسط آمبولانس به عقب انتقال دادیم و این اولین شهیدی بود که ما در طی این چهل روز که در این ساختمان مستقر بودیم تقدیم اسلام کردیم.

انتهای متن/