آخرین اخبار:
کد خبر : ۶۰۰۰۲۵
۰۹:۰۱

۱۴۰۴/۰۶/۲۳

برای چیزی که در راه خدا دادیم، شاکریم

پدر شهید «محمد شکرالله» نقل می‌کند: «گفت مثل اینکه محمد مجروح شده. به چشم‌های قرمزش نگاه کردم و فهمیدم که مجروح نه، شهید شده. در دلم خدا رو شکر کردم. واقعاً شکر کردم برای ما که چیزی نداشتیم تا در راه خدا بدهیم، قربونی شدن جوونمون در راه خدا جای شکر داشت.»


به گزارش نوید شاهد سمنان،  «شهید محمد شکرالله» فرزند ابراهیم و کوکب، پانزدهم آذرماه ۱۳۴۴ در شهرستان تهران متولد شد. تا سوم راهنمایی در تهران تحصیل کرد و از آن پس به دلیل نقل مکان خانواده، در شهرستان سرخه ادامه تحصیل داد.

برای چیزی که در راه خدا دادیم، شاکریم

قربونی شدن جوونمون در راه خدا جای شکر داشت

دیپلم علوم تجربی‌اش را گرفت و علی‌رغم پذیرفته شدنش در آزمون تربیت معلم دفاع از اسلام و پاسداری از وطن را مقدم بر ادامه تحصیل دانست و به خدمت سربازی مشغول شد. سرباز وظیفه ارتش بود و در خرمشهر خدمت می‌کرد. پدر محمد نقل می‌کند: «بعد از استقبال مسافر مکه‌ای، از تهران به سرخه برمی گشتیم که فکر کردم: کاش قسمت می‌شد و ما هم مشرف می‌شدیم! به خودم گفتم: با جیب‌های خالی؟ مگه می‌شه! به شهر رسیدیم؛ ولی انگار خاک غم توی شهر پاشیده بودند. احساس غریبی بود. بدون این که بدانم چرا؟ منتظر شنیدن خبری بودم که البته بی‌راه هم نبود. در را باز کردم. پسر عموی بچه‌ها بود. شصتم با خبر شد که باید برای محمد اتفاقی افتاده باشد. تعارفش کردم داخل و بعد از کمی احوالپرسی گفت: عموجان! هم‌رزم محمد رو دیدم، بهم گفت: مثل اینکه محمد مجروح شده. به چشم‌های قرمزش نگاه کردم و فهمیدم که مجروح نه، شهید شده. اینکه به ما چه گذشت، یک کتاب حرف می‌شود، اما خلاصه کنم که: در دلم خدا رو شکر کردم. واقعاً شکر کردم برای ما که چیزی نداشتیم تا در راه خدا بدهیم، قربونی شدن جوونمون در راه خدا جای شکر داشت.»

محمد، پنجم شهریور ۱۳۶۵ در جادة اهواز-خرمشهر بر اثر واژگون شدن خودرویی که به جز او شامل چند سرنشین دیگر نیز بود به شهادت رسید. پیکرش را در گلزار شهدای سرخه به خاک سپردند.

انتهای متن/


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه