در جبهه بهعنوان امدادگر خدمت میکرد
شهید میکائیل حسننژاد در بنیاد جانبازان، در بخش کشاورزی مشغول به کار بود. فردی امین، مسئول و متعهد بود و بیتالمال برایش خط قرمز محسوب میشد. حتی در موقعیتی که میتوانست از ماشین سازمان برای استفاده شخصی بهره ببرد، امتناع کرد و گفت: بیتالمال است، نمیتوانم استفاده شخصی بکنم. در ادامه با این شهید کارمند بیشتر آشنا میشوید.
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران، شهید «میکائیل حسننژادکلو» یادگار حمید و زینب سوم تیرماه سال ۱۳۳۲ در شهرستان بستانآباد و در روستایی به نام کلو، در ماه مبارک رمضان دیده به جهان گشود. از همان کودکی فرزندی صالح، مهربان، درستکار و اهل نماز بود. نماز را از سنین پایین آغاز کرده و علاقهی بسیاری به عبادت داشت. حتی به مادر خود نیز یادآوری میکرد که نماز بخواند و در خانه دیگران را به نماز تشویق میکرد.
از همان دوران مدرسه به قرآن علاقه داشت و در کوچه برای بچهها کلاس قرآن برگزار میکرد. با ورود به مسجد عضو هیئت و معلم قرآن شد و مسئولیت انجمن عقیدتی بسیج مسجد را نیز بر عهده داشت. شبهای قدر دعای احیا میخواند و در مراسم عزاداری ماه محرم با اخلاص فراوان شرکت میکرد. وی به مسائل دینی و انقلابی بسیار پایبند بود.
در دوران انقلاب اسلامی حدود ۲۵ سال سن داشت و همراه با روحانی مسجد در تظاهرات و راهپیماییها شرکت میکرد و حتی خود نیز بانی راهپیماییها بود. عضو هیئت امنای مسجد بود و در روز ۱۶ شهریور ۵۷ برای تظاهرات به میدان آزادی رفته بود و پس از سرکوب مردم توسط نیروهای شاه، با اضطراب بازگشت و گفت که شلیک هوایی کردهاند. او به نام ائمه علیهمالسلام ارادت خاصی داشت و نام ائمه همیشه بر زبانش جاری بود. علاقه ویژهای به امام جعفر صادق (ع) از لحاظ علمی و به امام حسین (ع) در زمینه جهاد و ایثار داشت. اهل مطالعه بود.
همیشه میگفت: باید دین خود را نسبت به اسلام ادا کند و تأکید داشت که آگاهانه این راه را انتخاب کرده و اگر شهید شود، با آگاهی است. شهید میکائیل حسننژاد در بنیاد جانبازان، در بخش کشاورزی مشغول به کار بود. فردی امین، مسئول و متعهد بود و بیتالمال برایش خط قرمز محسوب میشد. حتی در موقعیتی که میتوانست از ماشین سازمان برای استفاده شخصی بهره ببرد، امتناع کرد و گفت: بیتالمال است، نمیتوانم استفاده شخصی بکنم.
در جمعیت هلال احمر، دورهی بهیاری دیده بود و در سه مرحله بهصورت داوطلبانه به جبهه اعزام شد. در جبهه بهعنوان امدادگر خدمت میکرد و در عملیاتهای مختلف از جمله عملیات مرصاد حضور داشت
او در سال ۱۳۶۵ بر اثر حمله شیمیایی دشمن، دچار آسیب شدید شد. پس از آن، مدتی بستری و تحت درمان قرار گرفت و حتی دورههایی از شیمیدرمانی را نیز گذراند. علائم شیمیایی شدن، از جمله خونریزی لثه، کاهش وزن شدید و ضعف عمومی به تدریج شدت گرفت.
در سال ۱۳۷۵ به دلیل عوارض ناشی از همان مجروحیت شیمیایی، به شهادت رسید. شهادت ایشان پس از سالها درد و رنج، پایان راهی بود که با ایمان، اراده و آگاهی در آن قدم گذاشته بود.
انتهای پیام/
