آخرین اخبار:
کد خبر : ۵۹۷۲۲۷
۰۸:۳۰

۱۴۰۴/۰۵/۲۰
پدر شهید نخبه:

شهادت پسرم در مسیر علم و خدمت به مردم رقم خورد

پدر شهید نخبه علمی دکتر «مجید تجن‌جاری» گفت: پسرم معشوق من و دلیل شعر سرودن‌های من بود و بسیار خرسندم که شهادتش در مسیر علم و خدمت به مردم رقم خورد.


به گزارش نوید شاهد مازندران، دکتر «مجید تجن‌جاری» از نخبگان علمی کشور، استاد هوش مصنوعی و برنامه نویسی بود که در حمله پهپادی رژیم صهیونیستی به تهران به شهادت رسید. او از جمله چهره‌هایی بود که زندگی‌اش را وقف اعتلای علمی ایران اسلامی کرد و با آموزش برنامه نویسی و هوش مصنوعی به هزاران نفر، راه پیشرفت کشور را هموار کرد.

پسرم معشوقم بود؛ شهادتش در مسیر علم و خدمت به مردم رقم خورد

«علی تجن‌جاری» پدر این شهید والامقام در گفت‌و‌گو با نوید شاهد مازندران از مسیری می‌گوید که فرزندش از کودکی تا شهادت، با اخلاص و استعداد طی کرد.

نبوغی که از کودکی می‌درخشید

پدر شهید که از فرهنگیان باسابقه و برادر شهید اهل شهرستان آمل است، درباره فرزندش گفت: مجید از همان کودکی باهوش و مستعد بود. برخلاف بسیاری از دانش‌آموزان، نیاز به تمرین و تکرار نداشت. هر چه در کلاس می‌شنید، در ذهنش می‌ماند. وقتی به او اعتراض می‌کردم که چرا درس نمی‌خوانی، می‌گفت: مگر نمره خوب نمی‌خواهی؟ من همه را همان سر کلاس یاد می‌گیرم. واقعاً هم همین‌طور بود.

وی افزود: در مقطع ابتدایی با معدل ۲۰ قبول شد. وقتی برای آزمون مدارس نمونه دولتی آماده شد، مسئولین گفتند که مجید به اندازه یک سال تحصیلی جلوتر است و حتماً موفق خواهد شد.

پسرم معشوقم بود؛ شهادتش در مسیر علم و خدمت به مردم رقم خورد

پدر شهید «تجن‌جاری» خاطره‌ای از نوجوانی فرزندش تعریف می‌کند: «یک روز از مدرسه به خانه نیامد. وقتی پیدایش کردیم، گفت: بابا رفتم کیت آموزشی بخرم. می‌خواهم رادیو بسازم. چند روز بعد، با همان جثه کوچک، یک رادیو ترانزیستوری ساخت. آن را روشن کرد و گفت: گوش کن بابا! همان‌جا دعا کردم آینده درخشانی داشته باشد.»

از هنرستان تا طراحی ربات انسان‌نما

وی با اشاره به مسیر علمی فرزندش گفت: مجید به‌جای رفتن به دبیرستان نمونه، تصمیم گرفت در هنرستان تحصیل کند. بعد در دانشکده فنی امام صادق (ع) بابل پذیرفته شد. زمانی که در مقطع کاردانی بود، در شرکت خودش هم در آمل فعالیت می‌کرد و اولین ربات ساده انسان‌نما را ساخت. این ربات چهره مرا شناخت، با من دست داد و من همان‌جا به احترام دست‌های پسرم خم شدم و آنها را بوسیدم.

پدر این شهید تأکید کرد: او خودآموخته بود. بدون استاد و مربی، همه علوم را از طریق علاقه و تلاش فرا گرفت. وقتی از او پرسیدم اینها را از کجا یاد گرفته‌ای، گفت: پدر، استاد من شما هستید. گفتم: من که چیزی نمی‌دانم. گفت: همین‌که مانع نشدی، راه را باز گذاشتی، همین بزرگ‌ترین کمک بود.

پسرم معشوقم بود؛ شهادتش در مسیر علم و خدمت به مردم رقم خورد

مجید، عاشق علم و مردم

به گفته این معلم بازنشسته، دکتر «مجید تجن‌جاری» عاشق علم بود اما هیچ‌گاه علم را برای شهرت یا ثروت نخواست. «همیشه می‌گفت: علم باید به مردم برسد و در اختیار همه قرار گیرد. خانه‌هایی که در تهران می‌گرفت، حتماً باید یک اتاق اضافی برای آموزش مجازی می‌داشت. مؤسسه «آیرو لرن» را برای آموزش هوش مصنوعی و رباتیک تأسیس کرد. بیش از ۵۰۰ هزار دانش‌پذیر از ایران و خارج از کشور شاگردش بودند.»

وی افزود: «گاهی شاگردانی از خارج تماس می‌گیرند و با گریه می‌گویند او را ندیده‌ایم، اما با شیوه آموزش و محبتش عاشقش شده‌ایم. اینها همه برکت اخلاص و نیت پاک اوست.»

از طراحی پهپاد تا تدریس در دانشگاه‌های بزرگ

شهید «تجن‌جاری» در مقطع کارشناسی در دانشگاه شمال آمل، و سپس در دانشگاه آزاد اسلامی آمل در مقطع ارشد الکترونیک تحصیل کرد. دکتری خود را در رشته مدیریت استراتژیک از دانشگاه تهران اخذ کرد. او در پایان‌نامه ارشد خود، پهپاد سم‌پاش کشاورزی ۲۵۰ کیلویی طراحی کرده بود.

پدر این شهید گفت: «در تهران با دانشگاه‌های مختلف همکاری داشت. دیگر در حوزه هوش مصنوعی و برنامه‌نویسی از نخبه‌های اول کشور محسوب می‌شد. هیچ‌وقت دنبال رفتن به خارج نبود. به خاطر مادرش مهاجرت نکرده بود اما بعد‌ها خودش می‌گفت من دانشجویانی از سراسر دنیا دارم و بهتر شد که نرفتم.»

پایانی باشکوه، در مسیر شهادت

دکتر «مجید تجن‌جاری» در روز جمعه ۲۳ خردادماه در حمله رژیم صهیونیستی به تهران مجروح شد. پدرش می‌گوید: «با پای خودش تا حیاط بیمارستان رفت. کبدش آسیب دیده بود. عمل شد، اما دوباره خون‌ریزی کرد. دیگر برنگشت. پسرم شهید شد؛ اما رفتنش هم با عزت بود. همیشه می‌گفت شهادت، افتخار مردان خداست.»

ما با شهادت غریبه نیستیم

این پدر دلسوخته که خود جانباز و رزمنده دوران دفاع مقدس است، در پایان گفت: «برادرم هم شهید شده. با شعر و شهادت انس دارم. هر شعری معشوقی دارد، معشوق من، پسرم مجید بود. برایش شعر می‌نوشتم، جوابم را با شعر می‌داد. حالا تنها آرزویم این است که شفیع ما در آن دنیا باشد.»

انتهای پیام/


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه