«جایزه ملی ایثار» نمادی از تلاش، فداکاری و ایستادگی است
به گزارش نوید شاهد، در این گفت‌وگو با اکرم فیروزی امندی، دانشجوی رشته ایمنی‌شناسی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی تبریز و یکی از برگزیدگان نهمین جشنواره آموزشی تحصیلی جایزه ملی ایثار، همراه می‌شویم. او از مسیر علمی، چالش‌های زندگی و انگیزه‌هایی که او را در این راه یاری کرده‌اند سخن می‌گوید. ماحصل این گفت‌وگو را در نوید شاهد می‌خوانید.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و کمی درباره خانواده توضیح دهید.
من اکرم فیروزی امندی، دانشجوی دکتری تخصصی (PhD) ایمنی‌شناسی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی تبریز هستم. زندگی من با سختی‌های زیادی همراه بوده است، اما همیشه تلاش کرده‌ام که از این سختی‌ها پلی برای موفقیت بسازم.
من در خانواده‌ای ایثارگر متولد شدم که متأسفانه بخش زیادی از آن را در دوران کودکی از دست دادم. مادر، برادر و خواهرم در بمباران شهر تبریز در دوران جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند. این حادثه یکی از بزرگ‌ترین نقاط عطف زندگی من بود که مسیر فکری و تحصیلی‌ام را تغییر داد.
مادرم زنی فداکار، مهربان و باایمان بود که همیشه به من یاد می‌داد که در برابر سختی‌ها تسلیم نشوم و به تحصیل و پیشرفت ادامه دهم. خاطره و آموزه‌های او همیشه در ذهنم باقی مانده و نقش مهمی در انتخاب مسیر زندگی‌ام داشته است.
چه چیزی باعث شد که رشته ایمنی‌شناسی پزشکی را انتخاب کنید؟ آیا از ابتدا به این حوزه علاقه داشتید؟
انتخاب رشته ایمنی‌شناسی پزشکی برای من فقط یک تصمیم تحصیلی نبود، بلکه پاسخی به یک دغدغه عمیق درونی بود. پس از آنکه خانواده‌ام را از دست دادم، همیشه این سؤال در ذهنم بود که چگونه می‌توان جان انسان‌ها را حفظ کرد؟
در دوران مدرسه، علاقه شدیدی به علوم تجربی و پزشکی داشتم و وقتی برای اولین بار با عملکرد سیستم ایمنی بدن آشنا شدم، شگفت‌زده شدم. فهمیدم که سیستم ایمنی، اولین و مهم‌ترین سد دفاعی بدن در برابر بیماری‌ها است و تحقیقات در این زمینه می‌تواند به درمان بسیاری از بیماری‌های عفونی، خودایمنی و حتی سرطان کمک کند.
از طرف دیگر، شهادت اعضای خانواده‌ام باعث شد که همیشه احساس مسئولیت خاصی نسبت به جامعه داشته باشم. من می‌خواستم در مسیری قدم بردارم که بتوانم از رنج بیماران بکاهم، به پیشرفت علم کمک کنم و به جامعه‌ای که در آن رشد کرده‌ام، خدمت کنم.
در مسیر تحصیل، با چه چالش‌هایی مواجه بودید و چگونه بر آن‌ها غلبه کردید؟
تحصیل در یک رشته تخصصی مانند ایمنی‌شناسی، آن هم در شرایطی که با مشکلات روحی ناشی از فقدان خانواده دست‌وپنجه نرم می‌کردم، کار آسانی نبود. برخی از چالش‌های اصلی من عبارت بودند از: چالش روحی و عاطفی: از دست دادن مادر، برادر و خواهرم در کودکی تأثیر زیادی بر روحیه‌ام داشت. غلبه بر این فقدان کار دشواری بود، اما با کمک حمایت دوستان، اساتید و تمرکز بر اهداف علمی، توانستم این چالش را مدیریت کنم. مشکلات مالی و نبود حمایت‌های کافی: متأسفانه در طول تحصیل، از حمایت‌های مالی ویژه‌ای برخوردار نبودم و تأمین هزینه‌های تحصیل و پژوهش کار سختی بود. فشارهای علمی و پژوهشی: رشته ایمنی‌شناسی یک رشته چالش‌برانگیز و پیچیده است که نیاز به تحقیق و مطالعه مداوم دارد. برای موفقیت در این حوزه، باید ساعات زیادی را صرف مطالعه و پژوهش کرد، که این امر گاهی با فشارهای روحی و شخصی همراه می‌شد. نبود فرصت‌های کافی برای دانشجویان مستعد: یکی از مشکلاتی که در مسیر تحصیلی با آن مواجه شدم، نبود بورسیه‌ها و حمایت‌های پژوهشی کافی برای دانشجویان مستعد بود.
با این حال، تلاش مستمر، برنامه‌ریزی دقیق، حمایت برخی از اساتید و ایمان به اهدافم باعث شد که بتوانم بر این مشکلات غلبه کنم و به موفقیت‌های علمی دست پیدا کنم.
مهم‌ترین افتخارات و دستاوردهای علمی شما چیست؟
انتخاب به‌عنوان برگزیده نهمین جشنواره آموزشی تحصیلی جایزه ملی ایثار، انجام چندین پژوهش علمی در زمینه ایمنی‌شناسی و بیماری‌های خودایمنی، مشارکت در طرح‌های تحقیقاتی مرتبط با سیستم ایمنی و سرطان، ارائه مقالات علمی در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی از مهم‌ترین دستاوردها و افتخارات علمی من محسوب می‌شود.
آیا تاکنون از حمایت‌های علمی و پژوهشی برخوردار بوده‌اید؟
متأسفانه تاکنون حمایت خاصی دریافت نکرده‌ام. نبود حمایت‌های مالی و پژوهشی یکی از چالش‌های مهم دانشجویان مستعد است. پیشنهاد من این است که نهادهای علمی و دانشگاهی بورسیه‌های تحصیلی ویژه‌ای برای دانشجویان مستعد فراهم کنند؛ فرصت‌های پژوهشی و آزمایشگاهی بیشتری را در اختیار دانشجویان قرار دهند و برنامه‌های حمایت روانی و انگیزشی برای دانشجویان دارای مشکلات خانوادگی و اجتماعی داشته باشند.
برنامه‌ها و اهداف آینده شما چیست؟
ادامه تحقیقات در حوزه ایمنی‌شناسی و درمان بیماری‌های خودایمنی و سرطان، توسعه روش‌های درمانی نوین برای تقویت سیستم ایمنی بدن و مقابله با بیماری‌ها و تدریس و انتقال دانش به نسل‌های بعدی از مهم‌ترین برنامه‌ها و اهداف آتی من است.
توصیه شما به دانشجویانی که در شرایط سخت قرار دارند چیست؟
«هرگز تسلیم نشوید.» مشکلات و سختی‌ها همیشه وجود دارند، اما شما باید قوی بمانید و روی هدفتان تمرکز کنید. «دردها را به انگیزه تبدیل کنید.» من از دست دادن خانواده‌ام را به انگیزه‌ای برای موفقیت تبدیل کردم. «از اساتید و مشاوران کمک بگیرید.» هیچ‌کس به‌تنهایی نمی‌تواند موفق شود؛ از افراد با تجربه کمک بخواهید. «برنامه‌ریزی دقیق داشته باشید.» داشتن برنامه مشخص، شما را در مسیر درست نگه می‌دارد.
احساستان هنگام دریافت جایزه ملی ایثار چه بود؟
احساس افتخار، مسئولیت و قدردانی داشتم. این جایزه فقط یک موفقیت شخصی نبود، بلکه نمادی از تلاش‌ها، سختی‌ها و فداکاری‌هایی بود که در مسیر علمی پشت سر گذاشته‌ام.
زمان دریافت جایزه به شدت احساس دلتنگی داشتم، زیرا دوست داشتم مادرم و خانواده‌ام در این لحظه کنارم باشند.
سخن پایانی؟
اگر به هدفت ایمان داری، هیچ مانعی نمی‌تواند تو را متوقف کند. پشتکار، ایمان به مسیر عشق به علم، سه اصل مهمی هستند که مرا در این مسیر یاری کرده‌اند. امیدوارم که بتوانم با دانش و پژوهش، ادای دینی به خانواده شهیدم و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم داشته باشم.
انتهای پیام
