از شهید «حسین روستائیان» نقل شده است: «در طول این یک ماه که حسین بستری بود آب خوش از گلوی کسی پایین نرفت تا این که مرخص شد. دکتر برایش سه ماه استراحت تجویز کرد، ولی حسین تشنه‌ی رفتن بود. در اول این دو سال هیچ‌گاه این‌قدر مشتاق ندیده بودمش. مثل تیری که در چله‌ی کمان کشیده شده باشد بی قرار پرتاب بود. تیر عشقی بود که می‌خواست با دستان خدا از چله‌ی خاک پرتاب شود.» ادامه این ماجرا را در نوید شاهد می‌خوانید.

از چله‌ی خاک تا هدف افلاک

به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «حسین روستائیان»، یادگار «محمد» و «لیلا» بیست و ششم مهرماه سال 1345 در شهرستان ورامین به دنیا آمد. این شهید گرانقدر بیست و هشتم آذر ماه سال 1366 به شهادت رسید.

بیشتر بخوانید: آژیر دلواپسی‌ها! 

از چله‌ی خاک تا هدف افلاک

اردیبهشت سال ۶۶ بود که به ما خبر دادند حسین مجروح شده و به بهارستان سینای تهران منتقلش کرده اند! همگی رفتیم بیمارستان. حسین از ناحیه‌ی سر مجروح شده بود. با این جراحت حسین، انگار شیشه‌ی عمر خانواده ترک خورد. روز اول ماه رمضان بستری شد و تا عید فطر در بیمارستان تحت نظر بود. بستری شدنش در ماه رمضان فرصت خوبی شده بود تا مسیر خودش را هموار کند. او در خلوت خودش بود و خانواده هم نگران حال او.

در طول این یک ماه که حسین بستری بود آب خوش از گلوی کسی پایین نرفت تا این که مرخص شد. دکتر برایش سه ماه استراحت تجویز کرد، ولی حسین تشنه‌ی رفتن بود. در اول این دو سال هیچ‌گاه این‌قدر مشتاق ندیده بودمش. مثل تیری که در چله‌ی کمان کشیده شده باشد بی قرار پرتاب بود. تیر عشقی بود که می‌خواست با دستان خدا از چله‌ی خاک پرتاب شود و به هدف افلاک برسد. برای همین بعد از مرخص شدن از بیمارستان، به جبهه رفت. این آخرین اعزام حسین بود. چیزی که حسین را این قدر مشتاق سفر می کرد چیزی نبود جز عشق؛ عشق به جهاد.

و وقتی پای عشق به میان بیاید هر کسی مانع شود در حقیقت دارد آهن سرد می کوبد و تنها خودش را خسته می کند. پدر و مادرم وقتی اشتياق او را به جبهه دیدند مانعش نشدند و ملتمسانه دعای خود را بدرقه‌ی راهش کردند.

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده