دنیا منزگاهی است که تنها برای امتحان در آن توقف کرده‌ایم
به گزارش نوید شاهد، «شهید قربان‌علی حسن‌زاده»، 5 مهرماه 1341 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام در 2 شهریور ماه 1360 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت نامه شهید حسن‌زاده را می‌خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحيم
السابقون السابقون اولئک المقربون «آنان كه در ايمان بر همه پيشی گرفتند به حقيقت مقربان درگاهند. (سوره واقعه)
سپاس خداوندی را كه بزرگتر از آن است كه بتوان وصفش كرد. درود بر محمد و آل محمد(ص) كه برگزيده خداست، سلام بر امام امت خمين كبير، اين اسوه زمان. امامی كه فريادش فرياد جهان‌خواران را در سينه‌هايشان خفه كرده و می‌كند و سلام بر امت هميشه بيدار و در صحنه حاضر. سلام بر شهدای كربلای حسين(ع) و شهدای انقلاب اسلامی ايران.
در آغاز پدر و مادر عزيزم! به خاطر بدی‌ها و اشتباهاتی كه از من در طول زندگيم انجام دادم من را ببخشيد.
پدر و مادر مهربانم! اگر در اين راه به هدف خود(شهادت) رسيدم به هيچ‌وجه نبايد ناراحت باشيد، مگر ما از علی اكبر حسين(ع) بالاتريم؟ نه هرگز.
وصيت كوچكی به تمام برادران خوبم دارم و آن اين است که برادرها، اين دنيا سرابی بيش نيست كه هرچه برويد بدان نمی‌رسيد. اين دنيا منزلگاهی است كه فقط برای دادن يک امتحان در آن توقف كرده‌ايم. اين دنيا آنطور كه علی(ع) می‌فرمایند: هيچ نمی‌ارزد؛ پس چرا بايد پيروان علی(ع) اينگونه به آن چسبيده باشند.
آخرين وصيتی كه به پدر و مادرم دارم اين است: مواظب دو فرزندم باشيد و اگر من شهيد شدم بايد كاری كنيد كه دو فرزندم در غيبت من خيال نكنند كه باباشان نيست يا اينكه احساس تنهايی بكنند. فرزندم (مجيد) را به مدرسه بفرستيد تا درس بخواند و راه من را كه راه حسين(ع) و راه امام خمينی می‌باشد ادامه دهد و همچنين دخترم را طوری تربيت كنيد كه همچون زينب‌وار زندگی كند.
(و يسعلموا الذين ظلموا ای منقلبون)
والسلام
