زندگی نامه شهید رحمان قفلگری
نوید شاهد: شهید رحمان قفلگری در مقطعی از زمان چشم به جهان گشود که پیری فرزانه پرچم مبارزه با طاغوت را برافراشته بود و خشم ظالمانه عوامل داخلی استكبار در همان روزها امام امت، خمینی بزرگ )ره( را از وطن اسلامی به دیار تبعید فرستاد.
شهید سعید از آن دسته نوزدانی بود كه در گهواره چشم به راه بازگشت پیشوای خود در آینده نزدیك با بالندگی و قیام همگانی مردم ایران بود. رحمان قفلگری فرزند كریم در اردیبهشت سال 1343 در شهرستان اهر در یك خانواده متدین تولد یافت و تحصیات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود با موفقیت سپری كرد. از دوران كودكی با ورود به مدرسه و محیط كسب دانش با معارف دینی شناخت پیدا كرد و میزان علاقه اش به كسب آگاهی همراه با ایمان از دوران نوجوانی تبلور یافت. پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی با حساس ترین مقطع جوانی، یعنی 14 سالگی رحمان تقارن داشت و این جوان پر شور و شوق خود را برای ورود به مرحله جدیدی از دوران زندگی علمی آماده نمود. گرایشات مذهبی خانواده قفلگری مهمترین عامل مشوق و انگیزه او در لبیك گویی به ندای امام خمینی )ره( و پیوستن به كاروان عظیم انقلابیون بود که سرانجام او را به سیل خروشان امت اسلامی در مبارزه همگانی با ظلم و طاغوت رهنمون كرد.
شهید رحمان قفلگری در سال 1358 به تلاش علمی خود در سنگر دبیرستان افزود و با مطالعات خستگی ناپذیر و شركت در سایر فعالیت های سیاسی و اجتماعی كوشید به وظایف خود در قبال انقلاب اسلامی عمل كند و این مرحله را در سال 1362 با موفقیت به پایان رساند. در سال بعد با ورود رحمان به دانشگاه تبریز و انتخاب رشته مكانیك «حرارت و سیالات » مرحله جدید در زندگی این شهید سعید آغاز گردید. ایشان با شناختی كه از اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پیدا كرده بود، در صحنه های علم و عمل برای دفاع از اهداف عالیه نظام مقدس اسلامی حضور یافت. در دوران تحصیلات دانشگاهی همواره در پی بروز دادن استعدادهای نهفته خود بود که گاهی به ابتکارات و خلاقیت های ارزشمندی می انجامید. در نیمه دوم سال 1365 كه طرح پروژه كارگاه دانشكده فنی برای ساخت قطعات خمپاره از سوی صنایع خودكفایی سپاه پاسداران و جهاد دانشگاهی به مورد اجرا گذاشته شد، شهید رحمان قفلگری به جمع دانشجویان جهادگر برای ساخت و پشتیبانی تسلیحاتی از رزمندگان کفر ستیز اسلام پای به میدان عمل گذاشت و عاشقانه شب ها را به ساخت «نافی » خمپاره گذراند.
سرانجام قلب پاك، اخلاص در عمل و تلاش شبانه روزی رحمان قفلگری بدون كوچكترین چشمداشتی نتیجه داد، و ایشان را به همراه 21 تن دیگر از دانشجویان خدمتگذار در شامگاه 27 دی ماه سال 1365 در شبی تاریک، اما با دلی روشن از نور خدایی، زیر بمب های زهرآ گین و کینه جویانه دژخیم زمان، صدام عفلقی به معراج آسمانی صعود داد. در بخشی از وصیتنامه شهید قفلگری آمده است: «از یاد خدا غافل نباشید و پیوسته با مردم و همسایگان مهربان باشید. احترام به والدین را فراموش نكنید و نماز و روزه را در هیچ شرایطی ترك نكنید. مواظب باشید كه ایادی شیطانی بر روی لباس ها و منزلگاه شما سرمایه گذاری می كنند. در مبارزه بزرگی هستید كه باید با سلاح تقوا با دشمن مقابله كنید... نكند كه لذات و علایق دنیوی شما را فریب دهد و ایثار و روحیه شهادت طلبی را از شما سلب كند كه عذاب بزرگی است... .»
