شهدای مازندرانی که یلدا ندیدند
به گزارش نوید شاهد مازندران، به مناسبت فرارسیدن شب یلدا آخرین شب پاییزی و بلندترین شب سال، پرونده شهدای استان مازندران را مرور کرده و ۹ شهیدی که در تاریخ ۳۰ آذرماه سالهای دفاع مقدس به شهادت رسیدند را معرفی میکنیم.
شهدایی که به «یلدا» نرسیدند

«عباس آرموئیان» فرزند «اسماعیل» در تاریخ ۴ مرداد ماه ۱۳۴۲ در دهستان آرمو شهرستان رامسر به دنیا آمد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۱ در منطقه زبیدات عراق به شهادت رسید.

«نعمتالله خراسانی دهکلایی» فرزند «حسین» در تاریخ ۳ خرداد ماه ۱۳۴۷ در شهرستان آمل متولد شد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۷ در منطقه عملیاتی مریوان (پادگان آموزشی سید الشهدا) بر اثر اصابت گلوله به قلب، شربت شیرین شهادت نوشید.
در بخشی از وصیت نامه شهید آمده است:
به جوانها میگویم که هرگز از بسیجی بودن خارج نشوند، چون بسیجی بازوی انقلاباند و برای من راهی را که انتخاب کردم و در آن راه قدم گذاشتم و از جان خود دریغ نکردم راهی بود که عاشقانه و داوطلب به سوی جبههها رفتیم، چون این راه را شناختهام و به سویش پرواز کردم و خداوند این سعادت بزرگ را نصیب من کرد و امیدوارم که من قابل شهادت باشم و خداوند شهادتم را قبول کند و مرا در صف شهیدان واقعی خود قرار دهد و این تنها آرزوی من بود.

«جاوید رستکارکردلر» فرزند «احمدعلی» در تاریخ یکم اسفند ماه ۱۳۴۸ در روستای کاظم آباد تنکابن به دنیا آمد. این شهید عزیز در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی هفت تپه به شهادت رسید.
در بخشی از وصیتنامه شهید آمده است:
به جهان خواران شرق و غرب بگوئید اگر خانه و کاشانهام را به آتش بکشید، اگر گلولههای شما قلبم را سوراخ کند، آرزوی یک کلمه ضعف و زبونی و آرزوی فروختن دینم را به گور خواهید برد.

«عباس شاه بابایی» فرزند «رمضانعلی» در تاریخ ۲ آذر ماه ۱۳۴۸ در روستای مسکون آمل پا به عرصه هستی نهاد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۷ در منطقه عملیاتی مریوان (پادگان آموزشی منتظران شهادت) به شهادت رسید.
در بخشی از وصیتنامه این شهید آمده است:
وقتی که در غریبی مردهام، تکه یخی را روی سینهام بگذارید تا آب شود و به جای مادرم گریه کند. وقتی در غریبی مردهام تابوت مرا جای بلندی بگذارید تا باد ببرد بوی مرا در وطن من، وقتی مردهام دستهای مرا باز بگذارید، تا همگان بدانند که با دست خالی از این دنیا رفت.
پاسدار وظیفهام خدمت به دولت میکنم
جونم را فدای همگی ملت میکنم
وقتی مردهام، پاهای مرا از تابوت بیرون بیاورید تا همگان بدانند که با پای برهنه دویدم و به آرزوی خود رسیدم.

«مهدی شاه حسینی» فرزند «حسن» در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۳۴۶ در سیاهرودسر محمودآباد به دنیا آمد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی سومار شربت شیرین شهادت نوشید.

«موسی شورمیج» فرزند «محرمعلی» در تاریخ یکم شهریورماه ۱۳۴۵ در روستای کشکوه تنکابن به دنیا آمد و در تاریخ ۳۰ آذرماه ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی فکه به شهادت رسید.
در بخشی از وصیتنامه این شهید آمده است:
از شما عزیزان میخواهم فقیران را دوست بدارید و به آنها کمک کنید تا خداوند از شما راضی باشد. در نماز جمعه شرکت کنید تا دشمن با دیدن وحدتتان بهراسد. حق دیگران به خصوص همسایهها را پایمال نکنید؛ چرا که خداوند از حق الناس نمیگذرد. اوقات فراغت خود را با ورزش کردن پر کنید. همچنین از نوجوانان و جوانان میخواهم به دنبال تحصیل علم باشند تا در آینده بتوانند فرد مفیدی برای جامعه شوند و به مردم خدمت کنند.

«علی برار علیجان تبار» فرزند «علی مراد» در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۳۴۰ در بابل چشم به دنیا گشود و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۳ در جبهههای حق علیه باطل به کربلایی شد.

«رضا قاسم زادگان» فرزند «محمد» در تاریخ ۲۳ آذر ماه ۱۳۴۱ در بهشهر به دنیا آمد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۱ در حین مأموریت در گنبد کاووس - مینودشت توسط منافقین مورد ترور قرار گرفت و به شهادت رسید.
در بخشی از وصیت نامه شهید آمده است:
پدر و مادر، خواهر، همسرم و خانواده شهدا رسالتشان بس سنگین است، شما باید زینب گونه پیام ما را به گوش جهانیان برسانید و بگویید که ما در دامان کرامت و آقایی پرورش یافتهایم و سیادت و سروری بر روح و جان ما موج میزند و عزت و شرافت به ما حکم میکند برای مرگ آغوش باز کنیم به خدا سوگند که من همین خانه کوچک در سنگرها را با تمام جهان عوض نمیکنم، اما سخنی دارم با امت حزبالله آنچه ما را به پیروزی رسانید رهبری امام و وحدت ما بود، امام در قلب ماست و روح ما است که دشمنان اسلام هیچگاه نمیتوانند قلب و روحمان را از ما بگیرند و وحدت ما را در نماز جمعه تجلی میکند پس نماز جمعه را با شکوه به جا آورید و صف نماز جمعه را پر کنید.

«سیدجواد معصومی» فرزند «احمد» در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۳۴۴ در شهرستان سیمرغ به دنیا آمد و در تاریخ ۳۰ آذر ماه ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی هفت تپه به شهادت رسید.
انتهای پیام/