فرازی بر زندگي نامه سردار شهيد ولي الله نوري

    
  
نویدشاهد: سردار شهيد ولي الله نوري در سال 1340 در سعادت شهر و در خانواده اي شيفته اهل بيت عصمت و طهارت (ع) چشم به جهان گشود و تحت توجهات پدر و مادري مهربان، رشد و پرورش يافت. وي اولين فرزند خانواده بود و به همين دليل در جمع آشنايان و اقوام از علاقه و احترام خاصي برخوردار بود. فتح الله – پدر شهيد – همزمان با سن مدرسه، او را دريكي از دبستانهاي  سعادت شهر ثبت نام كرد و ولي نوري نيز با جديت تمام سالهاي تحصيل را پشت سر گذاشت و بعد از سالها تلاش و كوشش موفق به اخذ مدرك ديپلم گرديد.
شهيد ولي نوري ايام نوجواني خود را در سالهاي خون و قيام گذراند و با وجود سن كم در بسياري از تظاهرات و راهپيماييها شركت كرد. وي در مهر ماه سال 1361 رسما به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در آمد و بعد از گذراندن دوره هاي مختلف آموزش در پادگان امام حسين (ع) خود را براي دفاع از اسلام و ايران اسلامي آماده كرد. سرزمين خونرنگ خرمشهر در همان سال پذيراي قامت رساي آن پاسدار سرافراز بود و رشادتها و قهرمانيهاي اين دلاور مرد عرصه هاي نور را به نمايش گذاشت. وي از آن پس به دفعات در جبهه هاي جنوب و غرب حضور يافت و با پذيرفتن مسئوليت هاي مختلف در چندين عمليات شركت كرد.
سردار شهيد ولي الله نوري كه در سالهاي جنگ، عهده دار مسؤوليت پرسنلي سپاه مهاباد بود بعد از مدتي به دليل بروز رشادتهايش، به سمت فرماندهي گردان منصوب شد و چندين ماه در اين مقام مقدس، با دشمنان انقلاب و منافقين به نبرد و مبارزه پرداخت. وي با وجود برجستگي هاي نظامي، عارفي وارسته بود كه جز خدا و رضاي حق به چيزي نمي انديشيد. تواضع، ايمان، اخلاص و شجاعت از ويژگيهاي بارز اخلاقي وي بود، آن عزيز با تماموجود، در خدمت مردم محروم بود و مدتي كه در كردستان حضور داشت، چنان درخشيد و چنان شخصيتي والااز خود بروز داد كه مردم دل در گرو  محبت او سپرده و به او فعاليتها ي خالصانه او علاقه نشان دادند. وي از روحيه اي بالا برخوردار بود و در شبهاي عمليات به ديگران از روحيه اي بالا برخوردار بود و در شبهاي عمليات به ديگران روحيه مي داد و همواره همرزمان و نيروهاي تحت امر خود را به اخلاق و آداب اسلامي سفارش مي كرد.
 سردار شهيد ولي الله نوري عاشق اسلام، انقلاب و امام (ره) بود و سرانجام نيز جان عزيز خود را در گرو اين عشق ماندگار تقديم كرد. آن شهيد عاليقدر پس از دو سال خدمت شايسته در جبهه غرب و علي رغم تمام تهديدها و مشكلات، تا آخرين لحظه به مبارزه ادامه داد، تا آنكه سرانجام در تاريخ هفده خرداد 1366 به همراه شش تن از همسنگرانش در كمين دشمن بعثي قرار گرفته، پس از چندين ساعت مبارزه، به در جه رفيع شهادت نايل آمد و نشان پر افتخار زخم را به سينه ما لامال از عشق خود نصب نمود.
 پيكر مطهر آن پاسدار شهيد چند روز بعد، طي مراسمي باشكوه در سعادت شهر تشييع و در جوار ديگر همرزمان به خون خته اش به خاك سپرده شد.