ترکیب سازی و هم آیی واژگانی در شعر انقلاب اسلامی و پایداری
چهارشنبه, ۲۱ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۴۵
شعر انقلاب و پایداری محصول فضای فکری و اجتماعی متفاوتی است بنابراین، شاعران با مفاهیم تازه ای مواجه اند و نمی توانند برای بیان پاره ای از آن ها، استعداد زبانی و واژگانی مناسبی بیابند. ناگزیر به واژه سازی می پردازند.
نویسندگان: دکتر محمدرضا عابدی، الهام علی جولا
ترکیب سازی در یک زبان، مانند تکثیر سلولی در بدن موجود زنده، بقای آن را تضمین می کند.
پیدایش واژگان جدید نتیجه احساس نیاز اهل ادب به مصالح زبانی تازه است، تا اندیشه متفاوت خود را به زیباترین شکل بیان کنند. شعر انقلاب و پایداری محصول فضای فکری و اجتماعی متفاوتی است بنابراین، شاعران با مفاهیم تازه ای مواجه اند و نمی توانند برای بیان پاره ای از آن ها، استعداد زبانی و واژگانی مناسبی بیابند. ناگزیر به واژه سازی می پردازند.
در این جستار، نو ترکیب های به دست آمده در پنج دسته کلی اسم مرکب، صفت مرکب، ترکیبات ونددار، ترکیبات شبه ونددار و عم آیی بلاغی واژگان قرار گرفته اند. این نوشتار، پاسخگوی سوالاتی است نظیر اینکه: چه مؤلفه هایی در میزان توفیق در ساخت نو ترکیب ها دخیل اند؟ زمینه های فکری غالب در ترکیب های جدید کدام اند؟ عناصر بلاغی در این ترکیب ها چه جایگاهی دارند؟ براساس چه معیارهایی می توان نوترکیب ها را دسته بندی کرد؟ بیشترین نو ترکیب ها در آثار چه شاعرانی یافت می شود؟
نگارندگان به نمونه هایی بدیع از نو ترکیب های ساخته شده در شعر انقلاب و پایداری دست یافته اند که غالب آن ها در بردارنده مضامین ادبی، دینی، ملی، حماسی، عرفانی، سیاسی و اجتماعی است.
واژگان کلیدی: نوترکیب، اسم، صفت، ونددار، هم آیی.
دریافت متن کامل مقاله 
نظر شما
