گذری بر زندگی و خاطرات شهید رسول فیروزی
نوید شاهد: شهيد فيروزي فرزند عباس، در سال 1337 به دنيا آمد. وی پس از دوران طفوليت، مثل ديگر همسالانش پا به مدرسه گذاشت هم درس مي‌خواند و هم كمك خرج پدر و مادر بود. تحصيلات را نيمه تمام گذاشت و در ارتش جمهوري اسلامي ايران در قسمت توپخانه شهرضا مشغول خدمت شد. پس از به ثمر رسيدن انقلاب شكوهمند اسلامي ايران و با شركت در كلاس هاي عقيدتي سياسي، بينش ديني و مذهبي او صد چندان شد.
رسول بعد از دوره بلوغ هرگز نماز يوميه را ترك نكرد و در اثر روشن شدن او به واقعيات ديني و مذهبي به نماز و راز و نياز شبانه روي آورد و بيشتر اوقات فراغتش به نيايش به درگاه خدا مي‌گذشت. او انساني مؤمن و معتقد بود. شهيد فيروزي در تاريخ 1365/12/01 در جبهه سومار به فيض شهادت نائل گرديد و فقط از او يك فرزند پسر به نام علي به يادگار مانده است.
ـــــــ « خاطرات شهید » ـــــــ
* خاطره از زبان همسر شهید:
در واقع شهدا زنده اند و من به این حقیقت رسیده ام.
وقتی در زندگی مشکلی برایم پیش می آید می روم امامزاده حسن (عليه السلام) سر مزارش و از او یاری می خواهم و ایشان به خوابم می آِید و جوابم را می دهد.
پسرمان علیرضا موتور می خواست و من به او می گفتم: موتور خطرناک است او قبول نمی کرد. سرمزار همسرم رفتم و از او خواستم که مرا یاری کند. ايشان شب به خوابم آمد و دیدم که خانه مان بسیار نورانی و قشنگ شده است و نماز امام زمان (عج الله فرجه) را در خانه ما می خوانند. فردای همان روز رفتم برای علیرضا موتور خریدم؛ چون در خواب دیدم که پدرش راضی است.
یک روز از بنیاد شهید آمده بودند وسایل شهید را می خواستند ولی دلم نمی آمد وسایلش را به کسی بدهم، چون هر از گاهی وسایلش را می آوردم و باهاش حرف می زدم، به آنها چیزی ندادم. شب آقا رسول به خوابم آمد و وقتی خواست برود پوتین نپوشید. پرسیدم چرا پوتین نمی پوشی؟ گفت: من پا ندارم و احتیاجی به آن ندارم ببر این ها را به آنها بده؛ من فردای آن روز رفتم و وسایل را تحویل بنیاد دادم.
