شهید باکری، شخصیتی اسطوره ای
نوید شاهد: دوازده فروردین 1333، پنجمین فرزند خانواده ی باکری در میاندوآب به دنیا آمد که نامش را مهدی گذاشتند.پدرش فیض الله، از مهاجران آذربایجان شوروی بود و در کارخانه ی قند ارومیه کار می کرد. مادرش مهدی را در کودکی تنها گذاشت و در حادثه ای از دنیا رفت.
پس از فوت مادر مهدی، فیض الله همسر دیگری برای خود انتخاب کرد و بدین ترتیب، سرپرستی فرزندان همسر اول او به عهده ی عمه و مادر بزرگشان قرار گرفت.
فیض الله به هیچ عنوان در رسیدگی به فرزندانش کوتاهی نمی کرد و به علت روحیه تعهد و تدینی که داشت، آنها را زیر پر و بال خود بزرگ کرد. مهدی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در حالی به پایان رساند که در تمام این مدت یا در باغ میوه به پدرش کمک می کرد و یا در کارخانه قند کار می کرد. دوره ی دبیرستان با اخذ دیپلم ریاضی در سال 1351 به پایان رسید و در سال 1352 در رشته ی مهندسی مکانیک در دانشکده ی فنی دانشگاه آذر آبادگان تبریز قبول کرد و ادامه ی تحصیل داد.
از آن زمان به بعد، مهدی رسماً وارد فعالیت دینی، مذهبی و سیاسی شد و تا لحظه ی آخر، خدمات بسیار ارزنده ای را در هر جا که پا گذاشت، اعم از خدمت سربازی، سپاه ارومیه، شهرداری ارومیه، جهادسازندگی آذربایجان غربی و جبهه های نبرد حق علیه باطل ازخود به جای گذاشت و تبدیل به شخصیتی شد که هنوز هم بعد از گذشت بیست و اندی سال از فقدانش، هر کس که روزگار را با او سپری کرده، خصوصا همرزمانش، وقتی نام مهدی باکری به میان می آید، حسرت عجیبی به دلشان می نشیند از فقدان چنین مخلوقی از مخلوقات خداوند که روزی روزگاری با او که عبد صالح و مطیع الله بود، همدم و همنشین بوده اند.
منبع: نمی توانست زنده بماند/خاطراتی از شهید مهدی باکری/ به کوشش علی اکبری/1395
