اذان حسین!
دریچهایست به سویِ خدا جهان حسین
همیشه ذکر خدا هست بر زبان حسین...
چنان گرفته به آغوش خود خدایش را
که ماندگاری دین بسته شد به جان حسین
درخت دین به فداکاریاش ثمر داده
شدیم بر سر این سفره میهمان حسین
به پای کوه چه گل‌های پر پری افتاد
چقدر دامنهدار است امتحان حسین
گسیل کرده به میدان عصاره‌ي جان را
-سفر به خیر علی اکبرِ جوان حسین!_
میان آتش و خون مثل چشمه‌ي نور است
دو چشم خسته، ولی گرم و مهربان حسین
هنوز هم که هنوز است در فضا جاری ست
شکوه سوره‌ي توحید از دهان حسین
بیا دوباره مسلمان شویم و برگردیم
بدون شرک و دو رویی به کاروان حسین
دهیم دل به دلش، عشق را اقامه کنیم
کمی نماز بخوانیم با اذان حسین
مباد خادم درگاه این و آن باشی
مشرفند سلاطین به آستان حسین
نشانههای خدا بر زمین پراکنده است
فدای پیکر خونین و بی نشان حسین
منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره
ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد
شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.
