جعفر طهماسبی

تازه صبحانه خوردن تمام شده بود که مسئولان اخذ رأی از اندیمشک آمدند. ساعت ۸ بود که رأی گیری شروع شد و برادران ارتشی در صفوف منظم می‌آمدند و رأی می‌دادند. نامزدها سه نفر بیشتر نبودند. مقام معظم رهبری، آقای عسگراولادی و آقای کاشانی.

صبح روز قبل از اربعین تازه از صبحگاه آمده بودیم که از بلند گوی مقر یک تعداد اسم خوانده شد و تأکید داشتند که برادرها وسایلشون را جمع کنند و آماده برای مأموریت جدید باشند. این خبر و رفتن بچه‌ها که تعدادشون به ۳۰ نفر می رسید برنامه اربعین را به هم می‌زد.

در دوران دفاع مقدس، مادرانی که فرزند خود را به جبهه‌ها بدرقه می‌کردند، جوانشان را به جوان امام رضا (ع) می‌سپردند.

جعفر طهماسبی از رزمندگان تخریبچی لشکر ۱۰ سیدالشهدا خاطره‌ای از عملیات کربلای ۱ را منتشر کرد.

«داخل جزیره ام الرصاص که شدیم، دشمن آمادگی کامل برای درگیری با ما داشت. افراد قوی هیکل دشمن دنبال ما می کردند. حتی جایی رسیدیم که دیدم یکی از آنها روی غواصی افتاده بود و می خواست چشم هایش را ... »

حقیقتاً غریبانه رفتند. اصلاً میدان جهاد باز شد که ناجوانمردانه و غریبانه بروند، اما! البته قسمت ما نبود که خونین پر و بال به لقا حق برسیم.