شهید قنبر ابراهیمی در تاریخ دوم تیر ماه ۱۳4۱ در اردبیل دیده به جهان گشود و در تاریخ چهارم آبان ماه 1362 پس از رشادتهای فراوان در برابر رژیم بعث عراق، به شهادت رسید.
من يك سرباز هستم و سرباز هم يعنى سر باختن در راه اسلام و وطن و دفاع از نواميس نمودن و همينكه احساس مسؤليت در مقابل خون شهدا كردن و درس از سالار شهيدان حسين ابن على(ع) گرفتن.
سرانجام دوران بي تابي وتحمل او بسر آمد و سير والاي روح پر عطوفت وپر رهروش كه امتحان كرده بودبرداشته شود. او شيفته وسرباخته نبرشد. عارفانه راهش را انتخاب نمود.اين بارجدش حسين در حمله رمضان ميزبان وپذيراي اوشد.
خدايا بخاطر تو ، رسيدن به تو و عشقى كه به تو دارم از همه چيز حتى از هستى خود مى گذرم و سراسيمه به سوى تو پرواز مى كنم ، خدايا اميدوارم قبول فرمائيد كه من حقير جاى ديگرى در كوله بار ندارم به اميد آنكه امام زمان از اعمال من خشنود باشد.
براى من گريه نكنيد كه شهيد گريه ندارند و نگذاريد كه سلاحم بر زمين بيفتد با صبر و مقاومت راهم را ادامه دهيد و فرزندانم را نگهدارى كنيد و نوازش دهيد تا احساس بى پدرى نكنند.
نيمه شب است و من روحم مى خواهد پرواز كند ولى افسوس كه بارى از گناه دارم و نمى گذارد روحم به پرواز درآيد و در اين دنياى فانى كه قفسى برايم مانده و با خود مى گويم خدا يا تو مرا از اين قفس آزاد گردان.
شهید مدافع حرم محمدابراهیم رشیدی در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد:« اگر هر کسی کار خود را جدی نگیرد و ساده انگارد به نظام اسلامی و انقلاب ضربه وارد کرده و این گناهی نابخشودنی است.»
شهید آذرگون در سال 1353 روستای جهان آباد در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود.وی دوران كودكي را با رنج و سختي پشت سر نهاد خوش برخوردي و رفتارش زبانزد آشنايان بود.
مواظب جوانان باشيدخداى‌ناكرده ناخواسته‌درخواب‌غفلت‌فرو روند و شما اى برادران و خواهران مسلمان و پشتيبان امام وانقلاب باشيد تا صدمه اى نبينند و پشتيبان روحانيت باشيد و نگذاريد افرادى سود جو و فرصت طلب بين شما تفرقه بيندازند.
شهید محرم وندشاد در وصیتنامه خود می‌گوید: ما كه زنده مانده‌ايم، وظيفه‌مان چيست؟ با خود فكر كنيم كه چه كرده ايم و چه بايد بكنيم؟ به كارنامه عملكرد خود بيانديشيم و بعد ببينيم، آيا خون عزيزانمان را هدر داده ايم؟
اى امت شهيد پرور ايران ، فضل ، بخشش ، احسان و كرامت خداوند شامل حال شما شده است و اين نهضت بزرگ را در ايران منور گردانيد تا ما از پرتوى عاليه آن در دنياى ديگر صاحب نعمتهاى جاودانه و هميشگى شويم.