آقای معلم

خاطرات شهدا: شهید "محمد طالبیان" به روایت دوستان و همرزمان

دوست ندارم از مسئولیتم سوءاستفاده کنم

با همان نگاه نافذ و لبخند ملیح رو به من کرد و گفت: این پنج تومان را ببر و برای ماشین بنزین بخر. رفتن به خانه یک کار شخصی است. من دوست ندارم از مسئولیتم سوءاستفاده کنم.

خاطرات شهدا: شهید "محمد طالبیان" به روایت دوستان و همرزمان

آن قدر نمازش را ادامه داد تا این که سفره غذا پهن شد

خانم میزبان برای خوش آمد گویی و پذیرایی به اتاق آمد. حجاب کاملی نداشت. آثار ناراحتی را در چهره حاجی دیدم. بلند شد و رفت وضو گرفت و گوشه اتاق به نماز ایستاد و آن قدر نمازش را ادامه داد تا این که سفره غذا پهن شد.

خاطرات شهدا: شهید "محمد طالبیان" به روایت دوستان و همرزمان

شهید "طالبیان" از جانب خدا برای خدمت به خلق فرستاده شده بود

گفت: اگر کسی در شهرداری منتظر حتی یک امضاء بماند من مدیونش خواهم بود. حالا اینجا هیچی، در آخرت چه جوابی دارم بدهم؟ حاج آقا طالبیان یک مسئول نبود؛ یک فرشته خدمت بود که از جانب خدا برای خدمت به خلق فرستاده شده بود.

شهید "محمد طالبیان" به روایت دوستان و همرزمان

همیشه می گفت: بسم الله الرحمن الرحیم

هر کاری را با نام خدا شروع می کرد. کتابش را باز می کرد و می گفت: بسم الله الرحمن الرحیم. دفترش را باز می کرد می گفت: به نام خدا.

روایت خانم "نصرتی" از همسر شهیدش "محمد طالبیان"/قسمت هشتم

حتی با تن زخمی هم، پای ماندن نداشت

پیکان گرد و خاک گرفته اش توی حیاط منتظرش بود. با دوستانش که همیشه دور و برش بودند، سوار شدند و رفتند. پس از چند روز برگشت؛ در حالی که لباس تکاوری تنش بود و دو تا اسلحه ژ3 به دست داشت.

روایت خانم "نصرتی" از همسر شهیدش "محمد طالبیان"/قسمت پنجم

از همان توی حیاط متوجه شدیم هیچ چیز سر جایش نیست

ساعتی بعد از رفتن مأمورهای ساواک، وقتی به خانه برگشتیم، از همان توی حیاط متوجه شدیم هیچ چیز سر جایش نیست. همه جا را زیر و رو کرده بودند؛ حتی خاک باغچه را با بیل بهم زده بودند. توی یخچال و کمدها و رخت خواب ها همه را گشته بودند، اما خوشبختانه چیزی گیرشان نیامده بود.

روایت خانم "نصرتی" از همسر شهیدش "محمد طالبیان"/قسمت اول

پیش از این که بیاید، توی دلم بله را گفته بودم

پس از ازدواج به همراهش به قصرشیرین رفتم و زندگیم را با مردی که صداقت و ایمان و تقوایش از همان روزهای اول برایم ثابت شده بود، شروع کردم. با مردی زندگی می کردم که همیشه خدا را در نزدیکیش حس می کرد.

روایت فاطمه طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت ششم

تا آخرین لحظات منتظر پدر بود و نبی، نبی می کرد

گوشی را می گرفت و کمی حرف می زد و قربان صدقه اش می رفت، اما وقتی گوشی را می گذاشت، می گفت: نه فاطی جان! این نبی نبود، این بابایت نبود. یک سال بعد از شهادت پدرم، ننه فوت کرد؛ در حالی که تا آخرین لحظات منتظر پدر بود و نبی، نبی می کرد.

روایت فاطمه طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت پنجم

از خدا بخواه که صبر و تحملت را زیاد کند

سوره والعصر را برایم خواند و گفت: برو حمام، غسل صبر کن و سوره والعصر را زیاد بخوان و از خدا بخواه که صبر و تحملت را زیاد کند.

روایت فاطمه طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت چهارم

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

انسان قادر است به مرحله ای از ایمان برسد که الهاماتی به قلبش وارد شود و چیزهایی را ببیند و در مورد مسایلی آگاه شود که دیگران از آن خبر ندارند. به قول قرآن: فالهمها فجورها و تقويها.

روایت فاطمه طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت سوم

یکروز می گویند مرده، یکروز می گویند آزاد شده

بقیه حرفهای اش را نشنیدم. نمیدانم چه طوری خودم را به اتاق رساندم و داد زدم: مامان! مامان! بابا آزاد شده. یک دفعه مامان زد زیر گریه و گفت: یکروز می آیند و می گویند شوهرت زیر شکنجه مرده؛ یک روز می گویند رو به مرگ است؛ یک روز می گویند آزاد شده! من که حرف هیچ کس را باور نمی کنم. خدایا! کمکمان کن.

روایت فاطمه طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت دوم

روله جان! بزرگوار باش نه بزرگ

یک روز کتاب لقمان حکیم را از توی کتابخانه پدر برداشت و به دستم داد او گفت: بیا بخون ببین لقمان حکیم چه سختی هایی می کشید تا به آن مقام رسید. همین چند روز پیش هم یکی از آن حرف های قشنگ پدر را تکرار کرد: روله جان! بزرگوار باش نه بزرگ.

روایت محمد حسین طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت سیزدهم

باز هم شهدای گروه ابوذر به دادش رسیدند

در آنجا پزشک مخصوص هر چند ساعت می آمد و خونش را آزمایش می کرد. حال پدر بسیار وخیم بود و گاهی بیهوش میشد و گاهی به هوش می آمد. غلظت خونش وضعیت عادی نداشت و این از همه بیشتر دکتر را نگران کرده بود.

روایت محمد حسین طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت دوازدهم

من فقط می گویم یا امام حسین(ع)

گفتم: بابا من نمی خوانم. شما احتیاج به روضه ندارید. از این به بعد هر وقت خواستم شما گریه کنید فقط می گویم امام حسین(ع).

روایت محمد حسین طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت هشتم

تمام دغدغه اش توجه ما به نماز بود

بعد از سلام و احوال پرسی، می گفت: محمدحسین چه کار می کنی؟ بابا! نمازت را می خوانی؟ پسرم! نکند نماز را سبک بشماری.

روایت محمد حسین طالبیان از پدر شهیدش محمد طالبیان/قسمت اول

تعلیم و تربیت، دختر رئیس فرهنگ و غیره ندارد

در پاسخش با خونسردی گفته بود: دختر رییس فرهنگ هست که باشد؛ من وظیفه دارم تذکر بدهم تا پوشش بهتری داشته باشد. این که وضع پوشش یک دختر محصل نیست.

خاطرات خود نوشت معلم شهید محمد طالبیان

قسمت سوم: اعتباری که از برادرم گرفتم

من دبیر او بوده ام؛ اما در راه که میدیدمش، به او سلام می کردم. حالا خیلی خوشحالم که برادرش به این دبیرستان آمده. سعی کن مثل برادرت باشی.

خاطرات خود نوشت معلم شهید محمد طالبیان

قسمت دوم: گریه بی امان برای درس

همین چند کلمه کودکانه، به ظاهر ساده مثل صاعقه آسمانی چشمانم را تیره و مغزم را دگرگون کرد و از همان جا گریه کردم تا به خانه رسیدم. در میان هق هق گریه، دچار سکسکه شده و به نفس نفس افتاده بودم. هیچ حرفی نمی توانستم بزنم. گویی عقده ای کهنه در دلم سر باز کرده باشد و حالا حالا گریه بطلبد