در وصیت نامه شهید «عباس رضاپور» آمده است: بروید به جبهه ها تا از راه زمین از خاک کربلا عبور کنبم و به سرزمین مقدس قدس برسیم، بروید تا با کمک برادران مسلمان، فلسطین و لبنان را از بمباران و کشتار وحشیانه اسرائیل هرچه زودتر نجات دهید .
شهید «عباس رضاپور رفسنجان ی» ششم مهر 1342، در شهرستان رفسنجان متولد شد و در هشتم مرداد 1362، در مهران به شهادت رسيد. پيكر وي مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال 1373، در روستای كشكوئيه زادگاهش به خاك سپرده شد.
همسر شهید مدافع حرم «حامد بافنده»: «حامد» هر کاری که می‌توانست انجام می‌داد تا نان حلال برای همسر و فرزند خود به دست بیاورد و هزینه‌های زندگی خود را تأمین کند و در این راه کوتاهی نمی‌کرد.
آن شب، شب بسیار سختی بود. این طرف هم نیروهای کمین خودی بودند. این مسیری که رودخانه ما را برده بود،می بایست برگردیم تا به محل نیروهای خودمان برسیم. باز هم تا نزدیک صبح ما توی آب آمدیم تا رسیدیم به نیروهای خودمان.
روحیه طلبگی را حفظ می کرد، خودش را خدمت گذار مردم می دانست، علی شاگرد اول حوزه بود، یک بار آقا خامنه ای می گفتند: که من خودم آزمایشش کردم، دیدم خوب جواب داد.
شهید «علی پورمحمدی» در وصیت نامه خود آورده است: (انقلاب اسلامی) فروغی دیگر به پیکر بی رمق و پژمرده مسلمین و جهانیان بخشید و خونی تازه در رگهای آنان به جریان انداخت و این آغازی شد بر حرکتی عظیم ، حرکتی به سوی بیداری انسانها و درک رسالتی بزرگ که در جهان هستی برعهده ما است.
محمد حیدری سال 65 در جبهه یک پای خود را از دست می دهد و با چندین ترکش که با خود به یادگار آورده به خانه باز می گردد و بعدها بر اثر جراحاتی که به او وارد شده بود یک کلیه اش را از دست می دهد و به خاطر دیابت، پزشکان مجبور می شوند پای او را قطع کنند.
شهید مفقودالاثر محمدحسین صادقی در وصیت نامه خود آورده است: چه زیباست لحظه های آخر، همه مشغول بستن لوازم واسلحه خود برای رفتن به میعادگاهند و چه زیباست اینکه هیچکس به امید اینکه برگردد نیست.