مصاحبه اختصاصی - صفحه 4

مادربزرگ مادریش می گفت ، مادر دست هات کو؟ ابوالفضل هم دست نداشت و تو هم دست نداری ... ننه کو دستهات بهم نشون بده ...

خیلی اخلاقش خوب بود . هرچی بهش می گفتند، نرو می گفت: درخت اسلام آبیاری می خواد و باید براش خون داد . هنوز هم من باهرصدای دری ازجا می پرم وامید دارم بچه ام زنده باشه .

موقعی که خبر شهادتش رو دادند گفتم، شکر خدا شیر پاک خوردی پسرم . خدارو شکر که پسرم تو این راه رفت . من رو بردند هیئت حضرت ابوالفضل (ع) که شهیدها رو بیارند. چادرم رو بستم به کمرم و رفتم زیرتابوتش. گفتم، خداروشکر که من همچین بچه ای داشتم و پاک و طاهر تحویلش دادم .

زهرا مهرخاوران گیلانی متولی حسینیه شهدا به نام «مکتب فاطمه الزهراء»، گفت: حسینیه شهدا که به نام تمامی شهدای اسلامشهر بنا شده است مبنای کارش فرهنگی تربیتی و در راه ترویج فرهنگ پر افتخار شهادت است.

صحنه دلخراش بود انگار وسط کوه بودم و تمام حاجیان روی هم قرار گرفته بودند و روی هم ، روی هم، شناسایی نمی شد کرد که حجاج را، اصلاً فکرشو نمی کردم همسر و پدرم که ورزشکار و زرنگ بودند نتواسته باشند از آن معرکه جان سالم به در ببرند و نجات پیدا کنند.

جعفر جهرودی زاده می گوید: سال 58 حاج احمد از شهید دستواره خواست تا در مریوان بماند اما محمد رضا دوست داشت همراهش باشد. وی با ناراحتی به فرمانده اش گفت: «حاجی، هر جا که باب شهادت برای ما باز می شود، تو آن را بر رویمان می بندی.»