شهید امیر محمد رحمتی

شهید«امیرمحمدرحمتی بافقی» ، سرباز مهربانی که دلش برای همه می تپید، از کمک به زندانیان تا بخشیدن ناهارش به کودکان کار. آخرین بوسه‌هایش در سایه‌سار آیت‌الکرسی، نوید یک دیدار ابدی را می داد. حالا پدر و مادر از پسری می‌گویند که جسمش نیست، اما حضورش را در هر ذره از زندگی‌شان حس می‌کنند؛ گاهی در قالب یک پروانه، و گاهی در یک معجزه برای سفر به کربلا. این روایت، داستان شهادت نیست، داستان یک «بودن» همیشگی است.حالا هر صبح که پرچم سه‌رنگ کشورمان را می‌بینم، گویی امیرمحمد دارد لبخند می‌زند. این خون، بذر است… بذرِ عزت و سربلندی ایران، و او رفت تا در اوج نبرد، آبروی یک نسل باشد..