خواهر شهید تعریف میکند: در زندگی علاقه خاصی به حضرت زهرا(س) داشت. همیشه در کارها به ایشان توسل میکرد و ایشان را الگوی خود قرار داده بود. همیشه دوست داشت مانند حضرت زهرا(س) در جوانی شهید شود و قبرش مفقود بماند.
همسر شهید «یوسف پریمی» نقل میکند: «با چنان شور و حالی در مراسم عزاداری شرکت میکرد که نگو. حوض کوچک چشمانش لبریز از اشک میشد و بر سر و سینه زنان سوگواری میکرد. صدای «یاحسین» تنها ترانهای بود که دل یوسف را با خود میبرد.»