از امت حزب الله و شهیدپرور می خواهم که جبهه ها را خالى نگذارند و جنگ را تا پیروزى نهائى ادامه دهید و همیشه یار و یاور مظلومان باشید و هیچگاه لحظه اى از پاى ننشینید...
بعد از مرگ مرا در گوری در كنار شهيدان بخاك بسپاريد چون آنجا گوشه ای از كربلا می باشد و روی قبرم را لاله سرخ بكاريد كه رهگذران بدانند كه من قطره خونی بودم در ميان خونهای پر بهای ديگر.
اي کاش من یک پاسدار بودم » : براي رزمندگان این افتخار بس که امام میفرماید. پاسدار حقیقی و فرمانده حقیقی کسی است که فکر و ذکرش خدا باشد. رزمندگان با شهادتشان و خونشان درخت اسلام را بارور میکنند. شهیدان فکر و ذکرشان خداست.
وصیت بنده این است که در دوران جوانی چون یکبار به زیارت نجف و کربلا رفته ام و حال از جمهوری اسلامی دفاع می کنم و آرزویم شهادت می باشد و دوست دارم پیکرم را در نجف یا کربلا به خاک سپرده شود...
نگذارید زیبایی هاي زندگی، شما را از عبادت باز دارد. خدا را همیشه به یاد داشته باشید. نماز خود را ترك نکنید، مخصوصاً نماز جمعه را. مواظب باشید که ثروت و زیباییهاي دنیاي فانی شما را از هدفتان دور نکند.
اکنون که این وصیت نامه را می نویسم، وجودم پر از هیجان و خوشحالی می باشد. وجودی که لبریز از عشق خداوندی است. عشقی که به وسعت جهان است، عشقی که ایثار و از خود گذشتگی به انسان و انسانیت می آموزد.
از شما می خواهم که ناراحت نباشید و برای من گریه نکنید چون من این راه را کورکورانه انتخاب نکرده ام بلکه با آگاهی کامل انتخاب نموده ام و هدفم دفاع از دین خدا و کشور اسلامیم می باشد.
باید همه چیزمان را فداي اسلام کنیم. کاري کنید که شهدا از ما راضی باشند. ما تا آخرین قطره خونمان از امام عزیز جدا نخواهیم شد. ما بایستی پاسدار خون شهدا یعنی امام حسین و یاران باوفایش باشیم.
آنها که دنبال علم بدون جهت و بدون تزکیه رفتند، اشتباه کردند. به دنبال علم بدون تزکیه نباشید. ارسال پیامبران براي هدایت جامعه است. به جبهه آمدن من فقط انجام تکلیف از سوي مرجع و رهبرم میباشد.
ای عزیزان! وظیفه ی شما به عنوان اصحاب وفادار حسین ( ع ) کاملا" مشهود است و تنها راه، ادامه ی طریق شهدای کربلا و به یقین ادامه راه شهدای گلگون کفن انقلاب اسلامی است.
به وظیفه شرعی خودتان پایبند باشید و قدر این آب و خاک را بدانید امیدوارم که نصیحتهایم را فراموش نکنید و اگر روزی بر سر مزارم آمدید خوشحال باشید که من هم خوشحال باشم لبخند بزنید که خنده بر هر درد و غمی دواست...