راز سحر/ سجاده‌ای که شاهد وصال بود

به گزارش نوید شاهد گلستان، شهید «ابوالفضل مؤمنی» در سی‌ام آذر ماه سال ۱۳۴۰، در شهر گرگان دیده به جهان گشود. نه تنها یک نام در تاریخ دفاع مقدس، بلکه تجسمی زنده از اخلاق اسلامی در قالب انسانی بود. زندگی کوتاه، اما پربار او، همچون متنی فاخر است که هر سطر آن، حکایت از تزکیه نفس و تعالی روحی دارد.

از همان سال‌های اولیه کودکی، تحت تأثیر محیط خانواده‌ای مذهبی و متعهد، بذر‌های اخلاق مداری در نهاد پاکش کاشته شد. این بذر‌ها در طول سال ها، با مراقبت و مجاهده نفس، به درختی تنومند تبدیل شدند که سایه سار اخلاق نیکوی آن، بر سر اطرافیانش گسترده بود. رفتار ابوالفضل، از همان ابتدا، حکایت از یک آرامش درونی عمیق داشت. این آرامش، نه ناشی از بی تفاوتی، بلکه ثمره پذیرش حقیقت و یقین به وجود هدف والا بود. او در سنین نوجوانی، عمق معانی دینی را درک کرده بود و این درک، مبنای ساختار شخصیتی او قرار گرفت. 

ویژگی بارز ابوالفضل، تواضع و دوری از خودنمایی بود. در عین رشادت و شجاعتی که در قاموس یک رزمنده تعریف می‌شود، در برابر خلق و خالق، نهایت ادب و فروتنی را به نمایش می‌گذاشت. او بزرگی را نه در اظهار وجود، که در «گمنام بودن در خیر» می‌دانست؛ اعمال نیکش را همچون رازی در سینه پنهان می‌کرد و از شهرت گریزان بود. ابوالفضل مؤمنی، از مال دنیا آنچه را که نیاز خود و خانواده اش بود برمی داشت و مازاد آن را بدون هیاهو و منت گذاری، صرف کمک به نیازمندان می‌کرد.

اخلاق نیکوی او زبانزد بود. ادبش نسبت به والدین، زبانزد خاص و عام بود؛ خدمتش به آنان نشان از درک عمیق او از مقام والدین داشت. او دستگیر نیازمندان بود و دریایی از مهر و عطوفت را در وجود خود نهان ساخته بود که تنها با مشاهده رفتارش، می‌شد عمق آن را دریافت.
از دیگر ابعاد وجودی‌اش، ارتباط عاشقانه و عمیق با پروردگار بود. آن‌گونه که نقل است، شب‌ها در خلوت، سجاده‌اش گواه اشک‌های گرمی بود که برای وصال دوست می‌ریخت. این دلبستگی به ماورای دنیا، به او بصیرتی بخشیده بود تا بداند دنیا محل عبور است و نه جای ماندن.

او به زیبایی آموخت که اخلاق نیکو، ایمان راسخ و اخلاص، تنها سرمایه‌هایی هستند که انسان را جاودانه می‌سازند. رفتارش، سبک زندگی‌اش و لحظه پروازش، همگی آینه‌ای تمام‌نما از اخلاقی بود که برگرفته از آموزه‌های ناب الهی بود. او با شهادتش، درس ماندن و سربلندی را به ما آموخت.
شهید دو بار آنهم به مدت ۶ ماه در جبهه‌های حق علیه باطل حضور داشت و در نهایت، پس از مجاهدت‌های خالصانه در دوم خرداد ماه ۱۳۶۱، در عملیات بیت المقدس در شهر شلمچه خرمشهر در ۲۱ سالگی به آسمان عروج کرد و در گلزار شهدای امامزاده عبدالله گرگان به خاک سپرده شد. 

انتهای پیام/