کد خبر : ۶۰۷۲۹۷
۱۳:۵۰

۱۴۰۴/۰۹/۲۲
زندگینامه شهید غریب اسارت «علی فخرایی»

شهید فخرایی کشتی گیری قهار بود

شهید علی فخرایی از کودکی در رشته کُشتی فعالیت و مدال‌های فراوانی داشت.


به گزارش نوید شاهد همدان، شهید علی فخرائی پانزدهم آبان ۱۳۴۴ در شهر همدان به دنیا آمد و شور و نشاط را در خانواده وارد کرد.

پس از گذشت دوران کودکی وارد مدرسه شد و به فراگیری علم و دانش پرداخت. علی از همان کودکی به ورزش و رشته کشتی علاقه زیادی داشت و امتیازات فراوانی در سال‌های ۵۹، ۶۰، ۶۱ و ۶۲ در سطح استان و حتی غرب کشور در این رشته کسب کرده بود.

در دوره راهنمایی از لحاظ درسی و اخلاقی وضعیت خوبی داشت و مورد توجه دبیران و مدیر قرار گرفته بود. در سال ۵۷ که زمزمه‌های انقلاب در شهر شنیده می‌شد و تصویر امام بسیار کم بود او با نقاشی نخستین عکس امام را نقاشی کرده و جهت راهپیمایی‌ها همراه خود می‌برد و از این امر بسیار خوشحال و خرسند بود.

در سال ۱۳۵۹ با آغاز جنگ تحمیلی فعالیت‌های سیاسی را به دبیرستان امام خمینی برد و در انجمن اسلامی و بسیج دانش آموزی بسیار فعال بود. در سال ۱۳۶۱ در بمباران استادیوم روز قدس، دبیرستان امام به شدت آسیب دید که به صورت شبانه روزی در تعمیر و ترمیم ساختمان مدرسه تلاش می‌کرد به طوری که کف دستش با ورق‌های شیروانی پاره شده و مجبور به بخیه شد.

اخلاق و رفتارش زبانزد مسئولان مدرسه و اقوام بود و گفتار و رفتارش آن چنان دلنشین بود که حتی گروه‌های مخالف هم به او احترام می‌گذاشتند. با وجود اینکه برخورد و رفتار خوبی داشت ولی از تعریف و تمجید به شدت فراری بود.

شب‌های جمعه به دعای کمیل می‌رفت و زنان همسایه نیز همراهش تا محل دعا می‌رفتند و گاهی که مهمان بودند و از او می‌خواستند تا یک شب به دعا نرود می‌گفت من تنها نیستم و زنان همسایه به امید من به مراسم دعا می‌آیند.

روز‌های جمعه به نماز جمعه می‌رفت و تا ساعت ۴ به منزل نمی‌آمد، همیشه می‌گفتیم علی نماز یک ساعته بعدش کجا می‌روی و او جواب نمی‌داد وقتی مفقودالاثر شد فهمیدیم که بعد از نماز به مراقبت از پیرمردی بیمار می‌پردازد.

۲۳ اسفند ۱۳۶۳ قرار بود از طرف بسیج دانش آموزی به جبهه اعزام شود به خانه برادرش رفت و بعد از خداحافظی از همگی از برادرزاده ۳ ساله اش هم حلالیت خواست. حتی از کسی هم پول توراهی که در آن زمان مرسوم بود به مسافران یا رزمندگان می‌دادند قبول نکرده بود. 

شهید علی فخرایی در سوم فروردین ۱۳۶۴ در منطقه چناره و ارتفاعات مریوان پس از اسارت به دست نیرو‌های بعثی با تیرمستقیم به شهادت می‌رسد و سال‌ها پیکرش در همان منطقه باقی می‌ماند که پس از تفحص در گلزار شهدای شهر همدان به خاک سپرده می‌شود.


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه