غربت در جان دو عزیز سفرکرده ریخته شده بود

به گزارش نوید شاهد همدان، جنگ سرشار از ناگفته‌های فراوان است. ناگفته‌هایی از تلخی‌ها و فراز و فرود‌ها که تن هر شنونده‌ای را می‌لرزاند. صحنه‌های دردناکی که تا مغز استخوان بیننده را می‌سوزاند و به آتش می‌کشد و امان از روزی که فردی خود شاهد همه این درد‌ها باشد و عمری بسوزد و دم نزند.

فتح الله چشمه قصابانی آزاده همدانی درباره دو شهید غریب «علی فخرائی» و «محمدجواد جهان پور» اینچنین می‌گوید:

در سوم فروردین ۱۳۶۴ در چناره جدید به مقابله با نیرو‌های عراقی می‌پرداختیم که به محاصره دشمن بعثی درامدیم.

علی فخرائی از دانش آموزان دبیرستان امام خمینی شهر همدان بود و نوجوانی ساده و مظلوم که براثر خمپاره شکمش پاره شده و درد زیادی را تحمل می‌کرد. در آن سرمای فروردین مریوان که رد پای برف در خیلی از جا‌ها دیده می‌شد، بعثی‌ها کفش‌های علی را از پایش درآورده بودند و او را روی زمین کتک می‌زدند و علی به آن‌ها ناسزا می‌گفت که در نهایت مقابل چشمان ما تیر خلاص به علی زده شد و علی به زمین افتاد و خون سرخش بر زمین جاری شد.

«محمدجواد جهان پور» نیز از نیرو‌های سپاهی بود که ایشان نیز تیر به سرش خورده بود و حال مساعدی نداشت، قبل از انتقال ما به عقب، عراقی‌ها که دیدند بردن محمدجواد برای آن‌ها سخت است تیر خلاص را به ایشان زدند و پیکر محمد جواد در کنار علی افتاد و ما را به اسارت بردند.

کل درد اسارت را به جان خریدم ولی لحظه شهادت آن دو عزیز سفرکرده لحظه به لحظه جلوی چشمانم هست و هرروز را به یاد آن‌ها شب می‌کنم.