از خاک ریحان تا خیابان‌های خمین؛ جوانی که برای عدالت به شهادت رسید

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید احمدعلی بامیان در دوم اردیبهشت ۱۳۳۳ در روستای ریحان از توابع شهرستان خمین در خانواده‌ای مذهبی، ساده‌زیست و زحمت‌کش چشم به جهان گشود. او در سایه تلاش پدر و عطوفت مادر بزرگ شد و دوران کودکی‌اش را در فضای پاک روستا سپری کرد. پس از ورود به مدرسه، تحصیلات خود را تا پایه ششم ابتدایی ادامه داد؛ اما با توجه به مشکلات اقتصادی خانواده، ناچار به ترک تحصیل شد و از نوجوانی برای کمک به تأمین معاش خانواده وارد عرصه کارگری و کشاورزی شد.

 

 

احمدعلی پس از چند سال کار و تلاش در روستا، به خدمت نیروی هوایی درآمد، اما به دلیل مساعد نبودن شرایط، پس از چند سال استعفا داد و دوباره به زادگاهش بازگشت و بار دیگر به کارگری مشغول شد. او در سال ۱۳۵۷ ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. زندگی ساده اما باصفای او تنها چند ماه دوام یافت؛ چراکه موج انقلاب اسلامی سراسر کشور را فراگرفته بود و احمدعلی نیز از همان روزهای نخست با شور و اعتقاد در راهپیمایی‌ها و اعتراض‌های مردمی خمین حضور پیدا کرد.

او در تمامی تظاهرات‌ها در صفوف نخست راه می‌رفت و همراه با مردم حزب‌الله خمین شعار آزادی و عدالت سر می‌داد. سرانجام در دهم آذرماه ۱۳۵۷، هم‌زمان با روزهای پرشور محرم حسینی، در جریان یکی از همین راهپیمایی‌ها در مقابل مسجد جامع خمین، بر اثر اصابت گلوله مأموران رژیم پهلوی از ناحیه پهلو مجروح شد و دقایقی بعد به فیض شهادت نائل آمد.

پیکر مطهر این شهید مظلوم و مردمی با حضور خانواده، اهالی روستا و مبارزان انقلابی، در زادگاهش ریحان به خاک سپرده شد. خانواده بامیان یک بار دیگر سال‌ها بعد طعم شهادت را چشیدند؛ زمانی که بهمن بامیان، برادر شهید احمدعلی، در فروردین ۱۳۶۷ و در منطقه پنجوین عراق به عنوان سرباز لشکر ۳۰ گرگان به شهادت رسید.

شهادت احمدعلی بامیان نقطه‌ای پررنگ در تاریخ مبارزات مردم خمین است؛ روایتی از ایستادگی کارگر ساده‌ای که صدای حق‌طلبی‌اش در روزهای پایانی عمر رژیم پهلوی هرگز خاموش نشد.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی