روایتی دردناک از شهدای غریب؛
شهیدان هاشمی و نیسیانی به طرز فجیعی به شهادت رسیدند
کوملهها نهایت سنگدلی را در حق دو شهید اعمال کردند.
به گزارش نوید شاهد همدان، گروهک تروریستی کومله و دمکرات بی رحمترین و ظالمترین افراد روی زمین بودند که در دوران دفاع مقدس جوانان بسیاری را به جرم حراست از ایران اسلامی به شهادت رساندند و مادران زیادی را داغدار. ظلم بی حد و حساب و سنگدلی این گروهک تاابد در یادو خاطر مردم ایران اسلامی خواهد ماند و لعن ابدی تا قیامت بدرقه راهشان.
اکبر کهن زاده از جانبازان دوران دفاع مقدس درباره شهیدان «سیدعباس هاشمی اول آیسک و ناصر نیسیانی» میگوید:
عباس را در دوران قبل از جنگ دیده بودم، آن زمانی که در تهران کار میکردم عباس در شهرداری کار میکرد و جدول بندی خیابان انجام میداد.
روزی که برای اعزام به جبهه در سال ۱۳۶۲ به سپاه رفتم عباس را هم در آنجا دیدم. حدود ۱۲۰ نفر بودیم که از مشهد برای اعزام به جبهه نام نویسی کرده بودیم که ما را به پادگان محمد رسول الله (ص) تهران بردند و به مدت ۶۰ روز آموزشهای چریکی را فراگرفتیم.
آموزشها به قدری سخت بود که از آن تعداد فقط ۴۰ نفر باقی مانده بودند که پس از پایان آموزشها به عنوان گروه ضربت به کردستان و منطقه دیواندره جهت پاکسازی اعزام شدیم.
بهمن ماه بود که در منطقهای مشغول پاکسازی بودیم، عباس جوانی پرزور بود که علاقه زیادی به کشتی داشت و هروقت در مقر بیکار بودیم با بچهها کشتی میگرفت و با آنها زورآزمایی میکرد، جوانی ساده، سالم، مهربان ولی پرجرات و شجاع.
در یکی از روزها برای پاکسازی در بالای روستای آقبلاغ بودیم و اعضای گروهکها در داخل روستایی برای نیروهای بسیجی کمین کرده بودند. جوانی خوش سیما به نام ناصر نیسیانی از رزمندگان اصفهان بود که او را به گروگان گرفته و مجبورش کرده بودند که ما را صدا بزند به محض شنیدن صدای ناصر، عباس که جوانی ساده و در عین حال پر دل و جرات بود به دنبال صدا وارد روستا شد و دیگر او را ندیدیم هرچه صدایش زدیم با نارنجک پاسخ ما را دادند و به ناچار به مقر رفتیم صبح که به همان محل رفتیم پیکر شرحه شرحه عباس را دیدیم که قفسه سینه اش شکسته و اعضا و احشا بدنش به بیرون ریخته شده بود.
شهید ناصر نیسیانی
پیکر ناصر هم آنجا بود که تیر از کف پایش زده شده بود و او نیز پیکری پر از گلوله داشت. با دیدن قساوت قلب نیروهای کومله و دمکرات پیکر شهدای عزیزمان را تا معراج شهدا بردیم.
شدت قساوت قلب کومله و دمکراتها به حدی بود که آرمهایی مخصوص گروهک خود تهیه کرده بودند و به کتف و پشت اسرا به صورت داغ میگذاشتند که به محض اسارت مجدد همان فرد او را به شهادت میرساندند البته اسارت برای نیروهای بسیجی و سپاهی معنی نداشت و آنها را به محض دستگیری به شهادت میرساندند.
گفتوگو از سمانه پورعبداله
