فرازی از وصیتنامه شهید «علی صادقی»؛
یتیمان را نوازش کنید و به خانوادههاى بىسرپرست، سر بزنید
شهید «علی صادقی»، در وصیتنامهاش مینویسد: «ای امت قهرمان و حقجو! یتیمان را نوازش کنید و به خانوادههاى بىسرپرست، سر بزنید و آنها را دلدارى دهید ...»
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید علی صادقی، پانزدهم مرداد ماه سال ۱۳۴۵ در شهر تهران به دنیا آمد، پدرش عبدالمطلب، کارمند اداره آبیاری بود و مادرش زیبا نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، بیستم تیر ماه سال ۱۳۶۵ در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت گلوله شهید شد و مزار او در گلزار شهدای روستای رزجرد از توابع شهر قزوین قرار دارد.
فرازی از وصیتنامه شهید «علی صادقی»
اى امت امام و اى امت شهیدپرور روستاى رزجرد! وصیت من و وصیت تمامى عاشقان حق به شما این است که امام را تنها نگذارید؛ به جبههها بیایید و آن را خالى نگذارید؛ اسلام را یارى کنید؛ دشمنان اسلام را شاد نکنید؛ دست از نفاق بردارید؛ یکدل و یکرنگ شوید؛ مساجد را خالى نگذارید؛ دعاى کمیل و دعاى توسل بخوانید؛ وحدت کلمه داشته باشید؛ اسلحه به زمین افتاده ما را به دوش گیرید؛ لباس رزم بپوشید و روانه میدان شوید.ای امت قهرمان و حقجو! یتیمان را نوازش کنید و به خانوادههاى بىسرپرست، سر بزنید و آنها را دلدارى دهید.
و، اما اى پدرم؛ اى مرد بزرگ! از شما تقاضا دارم مرا عفو نمایید. من حق شما را ادا ننمودم. من نتوانستم آن طور که شما مىخواستید به اسلام و مسلمین خدمت نمایم. امیدوارم خون بر زمین ریختهام ضامن گردد تا شما و خدا از من راضى شوید.
بر شهادت من اشک مَریز
و تو اى مادرم؛ اى آنکه براى بزرگ نمودن من زحمات زیادى را تحمل نمودى؛ اى کسى که عُمرى را زحمت کشیدى تا نهال نوپایت شکوفا گردد و ثمر دهد! بدان اکنون به آرزویت رسیدهاى. مادرم! درود بر تو که شیر تو شهیدپرور شد. بر شهادت من اشک مَریز و دشمنت را شاد مَکن و به فاطمه (س) اقتدا کن. مبادا در عزاى من شیون کنى! خوشحال باش؛ زیرا جوانت به آرزویش رسید.
