آخرین اخبار:
کد خبر : ۶۰۵۳۶۲
۱۳:۴۲

۱۴۰۴/۰۸/۲۸

کیان قاسمیان؛ کودکی که رژیم صهیونیستی زخمهایی همیشگی به تنش نشاند

 کیان قاسمیان، قربانی ترور کور رژیم صهیونیستی بود. زخم‌های تن و صورتش، از آن زخم‌هایی نبود که فقط با دارو درمان شوند. این زخم‌ها، زخم جان بود؛ زخم کودکانی که هنوز مفهوم مرگ را نمی‌فهمند، اما با نبودن عزیزانشان زندگی می‌کنند.


کیان قاسمیان؛ کودکی که رژیم صهیونیستی زخمهایی همیشگی به تنش نشاند

نوید شاهد؛ صبح روز گذشته، ۲۷ آبان‌ماه، برای پوشش خبری همایش «نفس‌های سوخته» به دهکده نشاط اعزام شدم؛ همایشی که قرار بود میزبان مردمانی باشد که چهار دهه پیش، آتش بمباران شیمیایی و ترور کور بر جان و زندگی‌شان نشسته بود و هنوز با تبعات سنگین آن روزهای تاریک دست‌وپنجه نرم می‌کنند. 
همایش «نفس‌های سوخته» فرصتی بود برای دیدار دوباره قربانیان بی‌دفاع ترور کور؛ مردمی که پس از چهار دهه هنوز با نفس‌های سوخته زندگی می‌کنند. در دهکده نشاط، چشمان سوخته، ریه‌های نیمه‌جان و صدای خس‌خس جانبازان شیمیایی سردشت، روایت زنده‌ای از بی‌رحمی ترور کور بود. مردانی که در خیبر، گاز خردل را تنفس کردند و هنوز درد را از ریه‌هایشان بیرون می‌دهند. میان اشک‌ها و خاطرات، پسرکی به نام کیان، قربانی ترور رژیم صهیونیستی، از تاریکی می‌ترسید؛ کودکی که یک‌شبه خانواده‌اش را از دست داد. آنجا فهمیدم ترور کور فقط جان نمی‌گیرد، وجدان جهان را هم می‌سوزاند؛ همان جهانی که هنوز از «حقوق بشر» سخن می‌گوید اما صدای این نفس‌های سوخته را نمی‌شنود.

همایش رو به پایان بود که ناگهان صدای جیغ و گریه پسربچه‌ای تمام سالن را در سکوت فرو برد. صدایی که از دل کودکی زخمی بیرون می‌آمد، نه از ترس لحظه‌ای، بلکه از وحشتی ریشه‌دار.
 کیان قاسمیان، قربانی ترور کور رژیم صهیونیستی بود. او در شبی سیاه، پدر، مادر و برادرش را از دست داده بود. حالا در آغوش عمه‌اش کز کرده بود و با صدایی لرزان و دردناک تکرار می‌کرد: «می‌ترسم… از تاریکی می‌ترسم…»
زخم‌های تن و صورتش، از آن زخم‌هایی نبود که فقط با دارو درمان شوند. این زخم‌ها، زخم جان بود؛ زخم کودکانی که هنوز مفهوم مرگ را نمی‌فهمند، اما با نبودن عزیزانشان زندگی می‌کنند.
غریزه مادری‌ام وادارم کرد جلو بروم و به عمه‌اش کمک کنم. خواستم کیان را بغل کنم، اما خانم دکتر قاسمی؛ عمه‌ کیان گفت: ببخشید اما کیان یک لحظه از من جدا نمی‌شود… تازه فهمیده پدر و مادرش دیگر نیستند. جمله‌اش قلبم را از جا کند.
در آن لحظه، فقط به این فکر می‌کردم که چگونه صدام، نتانیاهو، ترامپ و دیگرانی که نامشان در تاریخ با ترور گره خورده، زندگی را از یک کودک گرفتند و هنوز هم از «حقوق بشر» و «صلح» سخن می‌گویند!

گفتنی است؛ شامگاه 27 خردادماه و در حملات ناجوانمردانه اسرائیل به ایران، دکتر بهنام قاسمیان دکتر زهره رسولی، فرزند دو ماهه‌اش رایان و همسرش بر اثر اصابت موشک منجر به سوختگی شدید، جان باختند و به شهادت رسیدند. در پی این فاجعه، تنها بازمانده این خانواده چهارنفره، کودک خردسال‌شان «کیان» است که اکنون در سوگ پدر، مادر و برادر نوزادش تنها مانده است.

انتهای پیام/آ

 


گزارش خطا

ارسال نظر
نظرات شما
خادم
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۹:۵۳ - ۱۴۰۴/۰۸/۳۰
لعنت خدا بر دشمنان این ملت. برا اسرائیل و آمریکا ، بر ترامپ و نتانیاهو و همه خائنان به این مردم. ‌
آخه این کودک معصوم چه گناهی کرده که باید به ابن مشکلات دچار بشه . اون هم در خانه خودش .
طراحی و تولید: ایران سامانه