مطیع امر رهبری باشید
شهید مدافع حرم «حجت اصغری شربیانی» در قسمت اول وصیتنامه نوشت: «از برادران و خواهران دینیام میخواهم که مطیع امر رهبری باشند و بدانند تا زمانی که حسین (ع) نیامده ولی امر مسلم (ع) است.»
به گزارش نوید شاهد شهرستانهای استان تهران؛ شهید حجت اصغری شربیانی، یادگار عبدالحسین و زینب یکم فروردین سال ۱۳۶۷ در شهرری به دنیا آمد. او دانشجوی دوره کارشناسی در رشته IT بود. مجرد بود. با شروع جنگ جبهه مقاومت به سوریه اعزام شد. این شهید گرانقدر یکم آبان سال ۱۳۹۴ در منطقه حلب، ضابطیه به شهادت رسید. پیکر او در محله فیروزآباد شهرری آستان امامزاده شعیب (ع) به خاک سپرده شد.
قسمت اول وصیتنامه شهید مدافع حرم «حجت اصغری شربیانی» در ادامه مرور میکنیم:
شهادت فنا شدن انسان برای نیل به سرچشمه نور در زیباترین شکل است. شهادت، مرگی از راه کشته شدن است که شهید آگاهانه و بخاطر هدفی مقدس به تعبیر قرآن «فی سبیل الله» انتخاب میکند. به تعبیر پیامبر مکرم اسلام (ص)، که شریفترین نوع مُردن است و به فرموده مولایمان امام علی (ع) که شهادت را گرامیترین نوع مُردن میداند و این جمله همیشه در ذهنم خطور میکند: «اگر شهید نشویم لاجرم باید بمیریم»؛ پس چه مرگی بهتر و بالاتر از شهادت که نزدیکترین لحظه وصل به وصال و سریعترین راه به لقاءالله است «اللهم الرزقنا توفیق شهادت فی سبیلک.»
شاید ما در راهی قدم میگذاریم که بگویند خارج از وطن است و دور از وطن است، ولی عقیده بنده این است که دین اسلام محدودیت ندارد و دین فراتر از کشورها و وطن است و اگر کسی به خداوند عزوجل اعتقاد دارد باید در راه احیای دینش جهاد کند و به امر به معروف و نهی از منکر بپردازد.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «هر کسی صدای ندای مسلمانی را بشنود و او را یاری نرساند، مسلمان نیست.» و ما چگونه ادعای مسلمانی داریم که در جایجای دنیا مسلمانان را قربانی اهداف و افکار شوم خود میکنند و ما در آرامش سر بر بالین میگذاریم؛ در صورتی که یک کودک و یا زن سوری، عراقی و فلسطینی شب خواب در چشمانشان ندارند و چگونه مدعی شیعه بودن و محب اهل بیت (ع) را داریم که در ماجرای در آوردن خلخال از پای زن یهودی امام علی (ع) در این موضوع فرمودند: «اگر مسلمانی از این غم بمیرد برای او عیبی نیست» چگونه میتوان در مورد این مسئله بیتفاوت بود در صورتی که در ممالک اسلامی زنان مسلمان و مسیحی را در بازارها مانند برده به فروش میرسانند و ما از این وقایع تلخ غم نمیخوریم که هیچ، تب هم نمیکنیم، چه برسد که بخواهیم بمیریم.
ای کاش ذرهای همزادپنداری میکردیم و لحظهای خود را جای مردان و پدران آنان قرار میدادیم. آیا واقعاً میتوانستیم چنین چیزی را تحمل کنیم. شمایی که میگویید جنگیدن در کشوری دیگر کار اشتباهیست، بدانید امام حسین (ع) در مدینه زندگی میکرد ولی در عراق و کربلا به شهادت رسید.
امام حسین (ع) برای احیای دین جدش و امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند و این نیز خود گواهی برای ما است که ببینیم چگونه تاریخ در حال تکرار شدن است و چگونه یزیدیان زمان زمام امور را در دست گرفتهاند و چگونه چهره اسلام را با تفکر صهیونیستی و تکفیری که آینهای از تفکرات یهود است مخدوش میکنند و معرف اسلامی پُر از توحش و ... به جهانیان هستند... از برادران و خواهران دینیام میخواهم که مطیع امر رهبری باشند و بدانند تا زمانی که حسین (ع) نیامده ولی امر مسلم (ع) است.
ادامه دارد.
