خاطرات شفاهی والدین شهدا؛
پسرم رفت تا پدر نابینایش را یاری کند اما به شهادت رسید
مادر شهید «محمد شهریاری» میگوید: هنوز وقت سربازی رفتنش نرسیده بود که گفت میخواهد زودتر برود تا خدمتش را تمام کند و بتواند به پدرش رسیدگی کند، چون پدرش نابینا بود. پدرش با رفتنش موافق بود و گفت؛ چون خودش دوست دارد برود، من مخالفتی ندارم. اما من به رفتنش راضی نبودم. سه ماه از پایان خدمتش گذشته بود؛ در این مدت فقط یکبار به خانه برگشت و دیگر نیامد... تا اینکه به شهادت رسید.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، «اسناد افتخار» مجموعه کلیپهای مصاحبه با والدین شهدا، همسران شهدا، آزادگان و جانبازان دفاع مقدس استان هرمزگان بوده که این برنامه با همکاری معاونت فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان هرمزگان و صدا و سیمای مرکز خلیجفارس تهیه شده است. این قسمت از «اسناد افتخار» با مادر شهید «محمد شهریاری» به مصاحبه پرداخته است. نوید شاهد شما را به دیدن این کلیپ دعوت میکند.
شهید «محمد شهریاری» چهارم مهر ماه ۱۳۴۸، در روستای توچک از توابع شهرستان جاسک به دنیا آمد. پدرش عبدالرضا، کشاورز بود و مادرش شهری نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. پنجم فروردین ۱۳۶۷، در مریوان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، گردن و سینه، شهید شد. مزارش در روستای کریان از توابع شهرستان میناب واقع است.
مادر شهید «محمد شهریاری» میگوید:
هنوز وقت سربازی رفتنش نرسیده بود که گفت میخواهد زودتر برود تا خدمتش را تمام کند و بتواند به پدرش رسیدگی کند، چون پدرش نابینا بود.
پدرش با رفتنش موافق بود و گفت: "چون خودش دوست دارد برود، من مخالفتی ندارم."
اما من با رفتنش راضی نبودم.
سه ماه از پایان خدمتش گذشته بود؛ در این مدت فقط یکبار به خانه برگشت و دیگر نیامد... تا اینکه به شهادت رسید.
