همسران جانبازان؛ فرشتگان گمنام جبهه عشق و ایثار

به گزارش نوید شاهد ایلام، سال‌ها از پایان جنگ تحمیلی گذشته، اما برای خانواده‌های جانبازان، جنگ هنوز تمام نشده است. آثار آن حادثه تلخ همچنان در جسم و جان مردان این خانواده‌ها باقی‌ست و همسرانشان، بی‌وقفه در جبهه‌ای دیگر، به مراقبت و التیام زخم‌هایشان مشغول‌اند.

 

 پرستاران بی‌نشان، حماسه‌سازان خاموش

همسران جانبازان، فرشتگانی هستند که در جبهه عشق، لیلی‌وار حماسه می‌آفرینند. در هر جنگی، زنان نقش مؤثری داشته‌اند؛ زنانی که پشت جبهه مقاومت کردند و امروز، پس از گذشت سال‌ها، جوانی و عمر خود را وقف پرستاری از یادگاران جنگ کرده‌اند. خانم نادمی با تأسی از حضرت زینب (س)، زندگی‌اش را وقف خدمت و همراهی با همسر جانبازش کرده و می‌گوید:

«حکایت زندگی جانبازان و همسرانشان، گاه آن‌قدر زیبا، شیرین و تأمل‌برانگیز است که شنیدن آن، انسان را به حیرت و تحسین وا‌می‌دارد. آنان پرستارانی نمونه‌اند که شبانه‌روز همسران خود را تیمار می‌کنند.»

آغاز زندگی با سادگی و ایمان

نادمی از روز‌های آغازین زندگی‌اش چنین روایت می‌کند: «خانواده‌ام اهل ایوان بودند، اما در خرمشهر زندگی می‌کردیم. با شروع جنگ در شهریور ۱۳۵۹، به ایوان مهاجرت کردیم. خرداد ۱۳۶۱ با پسرخاله‌ام، نظر امامی، ازدواج کردم. آن روز پس از امتحان انشاء، بدون تشریفات به محضر رفتیم و عقد کردیم. یک ماه بعد، زندگی‌مان را با الگو گرفتن از حضرت فاطمه زهرا (س) و مهریه‌ای به‌سادگی یک جلد قرآن آغاز کردیم. باور دارم زندگی بی‌تجمل، سرشار از آرامش است.»

روزی که همسرم جانباز شد

در اسفند ۱۳۶۶، ایلام بمباران شد. همسر خانم نادمی که از حلبچه بازگشته بود، با وجود هشدار مادرش، به محل کار رفت. نادمی با بغض می‌گوید: «بر اثر شکستن شیشه‌ها، چشم راستش از بین رفت و چشم چپش خونریزی داشت. بدنش پر از خرده‌شیشه بود. شیشه‌ها یکی‌یکی از پوست بیرون می‌آمدند و من با دقت آنها را خارج می‌کردم. برخی نزدیک عصب چشم بودند و قابل جراحی نبودند.»، همسرش بعد‌ها به تهران اعزام شد و پس از جراحی‌های متعدد، بینایی چشم چپ تا حدی بازگشت. اما حساسیت‌های شیمیایی و ضعف بینایی، همچنان زندگی او را تحت‌تأثیر قرار داده‌اند.

جانبازی، محدودیت نیست

نادمی با افتخار می‌گوید: «همسرم با وجود آسیب‌های جسمی، در تمام عرصه‌ها خوش درخشیده. جانبازی باعث شد تلاشش چند برابر شود. او صبور، مهربان و پرتلاش است. من همیشه نگران سلامتی‌اش هستم، اما زندگی‌مان آرام و پر از عشق است.»

فرزندان پرتلاش، ثمره ایثار

ثمره این زندگی عاشقانه، پنج فرزند نخبه است: دکترای کشاورزی، متخصص داخلی، پزشک عمومی، دبیر ادبیات و فوق‌لیسانس حقوق. خانم نادمی می‌گوید: «همسرم همیشه هوای بچه‌ها را داشته. تلاش و اخلاق او، الگوی فرزندانمان بوده و یکی از دلایل موفقیتشان است.»

شیرزنان ایران زمین؛ الگو‌های عشق و ایثار

در پایان، خانم نادمی با افتخار از همسران جانبازان یاد می‌کند: «این زنان با انتخابی عاشقانه و شجاعانه، قدم در مسیری گذاشته‌اند که با وجود سختی‌ها، هرگز عقب ننشسته‌اند. آنان بهترین الگو برای نسل جوان هستند، اگر فراموششان نکنیم. زنان ایرانی، به‌ویژه آنان که جوانی‌شان را وقف همسران جانبازشان کرده‌اند، بهترین زنان دنیا هستند.»

انتهای پیام/