شهید حاجبی و نسلی که برای جهاد ساخته شدند

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «علی حاجبی» یکم فروردین ۱۳۴۱، در روستای رودخانه تابعه شهرستان رودان چشم به جهان گشود. پدرش غلام، کشاورز بود و مادرش حکیمه نام داشت. تا سوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند. سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. دهم تیر ماه ۱۳۶۵، با سمت قائم مقام لشکر ثارالله در مهران توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سینه، شکم و پشت، شهید شد. پیکر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

حاج علی، مردی که صدای جبهه را زنده نگه داشت

هیچ وقت یاد ندارم در طول دفاع مقدس که بی‌سیم جوابگو نباشد و این به برکت تدابیری بود که شهید علی حاجبی انجام داده بود، هر چند گاهی بی‌سیم‌ها ترکش می‌خوردند یا موج انفجار آن‌ها را از کار می‌انداخت، اما به طور کلی ارتباط‌های ما پایدار و مطمئن بود.

برادرانی از جمله عرب‌نژاد و شهید ابراهیمی که از همکاران حاج علی بودند، کارهای ویژه و خاصی انجام می‌دادند. یکی دیگر از نیروهای مومن، نخبه و توانمند که حاج علی تربیت کرد؛ شهید یوسف شریف بود. در خصوص شهید شریف یادم هست که حاج علی می‌گفت: همین که برادر شریف در بین ما راه می‌رود و در مخابرات لشکر حضور دارد برای ما نعمت است...

حاج علی مجموعه‌ای را تربیت کرده بود که از بعد اخلاص، کامل بودند، او روحیه جهادی را در بچه‌ها تقویت کرد و تنها او می‌توانست بی‌سیم‌چی فنی تربیت کند. شهید حاجبی به نیروهای جوان بها می‌داد، از چهره‌ی افراد می‌توانست تشخیص دهد به درد چکاری می‌خورند.

طوری نیروها را تربیت می‌کرد که در میدان جنگ کم نیاورند، هم به ورزش نیروها توجه داشت و هم در بعد معنوی آن‌ها را پرورش می‌داد؛ دعای کمیل، زیارت عاشورا، دعای توسل و ... برگزار می‌کرد. کلاس‌های عقیدتی هم که جای خودش را داشت. از نظر جسمی هم ورزش فوتبال و والیبال در برنامه‌های تربیتی‌اش قرار داشت.

(به نقل از همرزم شهید، سردار حاج محمد مارانی)