دفاع از هر وجب ایران، دفاع از اصول مکتب است

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «مسعود مافی»، نهم آبان ماه سال ۱۳۳۸، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش مهدی، چای‌فروش بود و مادرش زهرا نام داشت، دانشجوی دوره کارشناسی در رشته ریاضی و بسیجی بود. این شهید بزرگوار ششم مهر ماه سال ۱۳۶۰، با سمت تخریب‌چی در کهریزک تهران بر اثر سانحه سقوط هواپیما ۱۳۰ c به شهادت رسید و مزار مطهرش در بهشت‌زهرای شهر تهران قرار دارد. برادرش محمود نیز به شهادت رسیده است.

وصیت‌نامه شهید مسعود مافی:

این چند سطری را که می‌خواهم بنویسم، نمی‌دانم نامش را چه بگذارم؟ وصیت؟... که نمی‌توان وصیت کرد! برای چه کسی؟ برای رزمنده‌هایمان که وقتی فداکاری‌ها و ایثارشان را می‌بینم، دچار خود کم‌بینی می‌شوم؟! عجز؛ عجز در برابر انسان‌هایی که واقعیت زندگی و جوهره رشد را لمس کردند و با خون و ایثارشان «تکامل الی الله» را به اوج رسانند.

واقعاً انسان برای چه خلق شده است و جوهره انسان چیست که به آن مرحله از رشد و ایثار می‌رسد که با معشوقش و نارنجکش عشق بازی می‌کند و خالصانه و شجاعانه زیر تانک می‌رود و آن را منفجر می‌کند؟!

زمانی بود که وقتی فداکاری‌های اصحاب محمد(ص)، علی(ع) و حسین(ع) را می‌خواندیم، گویی افسانه است و الآن همین افسانه‌ها را در واقعیت می‌بینیم و خدا کند لمس کنیم. انقلاب هم به تعبیر امام‌مان همین است و آغاز عوض شدن انسان و این رو و آن رو شدن آن از مرحله حیوانی است تا فزون‌طلبی به سوی انسانیت و در انتها بی‌نهایت طلبی.

این انقلابی بس عمیق است، که در ایران به اعتبار اسلام، دفاع از هر وجب خاکش، دفاع از اصول مکتب است، شروع شده است و دائماً بارور می‌شود و به همین اعتبار نیز باید جنگید؛ که می‌جنگند و به همین اعتبار باید خون داد؛ خونی که یک انسان مؤمن به خدا و در راه عقیده اش می‌دهد و با بسط عقیده، با استثمارگر اصلی و شیطان بزرگ زمان می‌جنگند تا تمام جهان را از انسانیت پُر کند.

انسانی که جز به مبارزه با تضاد اصلی زمانش به چیز دیگری نمی‌اندیشد و لقاءالله را فقط از این مسیر می‌بیند. خدا کند من نیز بتوانم صلاحیت گام نهادن در این مسیر و صلاحیت مَرد شدن را کسب کنم.