قرآن و اهل بیت را الگوی خود قرار دهید

به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ،  شهید محمود ترابی در سال ۱۳۴۶، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش علیرضا و مادرش، فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت.

این شهید والامقام در روز ۲۸ شهریور ۱۳۶۵، درمیمک مهران بر اثر اصابت ترکش به پهلوی چپ و چشم توسط نیرو‌های عراقی شهید شد. مزار او در قطعه ۵۳ گلزار شهدای بهشت زهرای تهران واقع است.

در وصیت نامه این شهید آمده است:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

«أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُترَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُم لَا یُفتَنُونَ» (سوره عنکبوت، آیه ۲)

حمد و ستایش از آن خداوند یکتاست؛ او که هستی بستگی به ذات پاکش دارد و هر خیری، منشأ گرفته از اوست. درود بر حضرت محمد (ص)، فرستاده خداوند و خاتم پیامبران، و سلام بر ائمه بر حق مذهب تشیع حضرت علی (ع) و یازده فرزند برومندش.

خداوند سلامتی و تعجیل در ظهور تنها حجت باقیمانده از خاندان رسالت را عطا فرماید. همچنین سلام بر علمای مسلمین که نایبان بر حق امام زمان (عج) هستند، بالاخص امام خمینی (قدس سره).

توصیه‌هایی به عزیزانم

پدر، مادر، خواهران و برادر عزیزم، لازم دیدم چند نکته را به عنوان وصیت به شما بازماندگانم یادآوری کنم:

 همیشه و در هر حال، تقوای الهی را پیشه کنید و ذکر خدا را فراموش نکنید. بدانید که یاد او آرامش‌بخش و حیات‌آفرین است.

 قرآن را الگوی خود قرار دهید و به عترت اهل بیت، تمسک جویید. به دستورات الهی عمل کنید و زندگی ائمه را الگوی خود قرار دهید، چرا که تنها وسیله نجات، چنگ زدن به ریسمان الهی یعنی کتاب و سنت است.

 راستی را پیشه سازید و هرگز دروغ نگویید. علمای اسلام را تنها نگذارید، چرا که تنها گذاشتن آنها، تنها گذاشتن اسلام است.

از مرگ در راه خدا نهراسید و بدانید که این دنیا، دار قرار نیست؛ اینجا تنها منزلگاهی است. برای مقصد (آخرت)، هر چه می‌توانید توشه ذخیره کنید.

 عزیزانم، همیشه دیگران را بر خود مقدم بدارید. هیچگاه خود را محور و مرکز دنیا ندانید که اگر امری برخلاف میلتان رخ داد، به زمین و زمان ناسزا بگویید. بدانید که دنیا بسیار عظیم است و شما در برابر آن، خرد و ناچیز هستید.

 به امور مسلمین و اصلاح امور خود بیندیشید و زندگی‌تان را در این راه صرف کنید؛ وگرنه مسلمان نیستید. هیچ عملی را جز برای رضای خدا و رضای احدیت انجام ندهید، گرچه عمل در ظاهر بسیار نیکو باشد.

از مادر عزیزم که برایم بسیار زحمت کشیده، طلب بخشش دارم و امیدوارم مرا عفو نماید. از پدرم نیز که زحمات زیادی برایم کشیده، حلالیت می‌طلبم. به تنها برادرم و دو خواهر عزیزم توصیه می‌کنم که حرمت و جایگاه پدر و مادر را حفظ نمایند.

از معلمینم در قم که زحمت زیادی متحمل شدند، صمیمانه درخواست عفو و بخشش دارم. همچنین از همه دوستان و آشنایان، طلب عفو و دعای خیر دارم.

والسلام و رحمت الله علیکم و برکاته

انا لله  و انا الیه راجعون

محمود ترابی