روایت صبر و درد؛ زندگی جانباز ۷۰ درصد «مهدی کاوه»

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، من «مهدی کاوه» جانباز ۷۰ درصد هستم. آن روز از مدرسه وارد حیاط شدیم. صدای جنگ پیچیده بود. هنوز چیزی نفهمیده بودم که تیر خورد و نقش زمین شدم. دیگر چیزی به یاد ندارم. مردم مرا به بیمارستان طالقانی بردند، اما دو ماه کامل بی‌هوش بودم و هیچ خبری از دنیا نداشتم.
وقتی به هوش آمدم، فهمیدم به تهران اعزامم کرده‌اند. جا نبود، دوباره مرا منتقل کردند. روز‌هایی در کما گذشت. 
پدرم با نیرو‌های سپاه هماهنگ کرده بود و حتی به بیمارستان گفته بود: اگر پسرم شهید شده، جنازه‌اش را به من بدهید، تا دلم آرام بگیرد.
بعد از مدتی به بیمارستان امام خمینی منتقل شدم. آنجا هم روز‌های سختی را گذراندم، تا اینکه بالاخره مرخص شدم. اما هنوز درد جمجمه و عفونت آن باقی ماند. سال‌ها مجبور شدم دارو‌های سنگین مصرف کنم. پزشکان می‌گفتند این دارو‌ها برای عفونت جمجمه است.
من جوان بودم، اما دیگر مثل قبل نشدم. یک بار در هفته، گاهی هم ده بار، دچار حمله‌های عصبی و درد می‌شدم. هنوز هم وقتی کار سنگینی انجام می‌دهم، توانم تحلیل می‌رود. بچه‌ها مرا می‌شناسند، می‌دانند من همیشه با ناراحتی‌ها و درد‌های خودم کنار آمده‌ام.
همسرم همیشه می‌گوید: «داروهایت را به موقع بخور.»، اما راستش را بخواهید، بعضی وقت‌ها دیگر حوصله‌اش را ندارم. با این حال می‌دانم باید صبر کنم و ادامه بدهم. این سرنوشت من است؛ سرنوشت جانبازی که زندگی‌اش را پای انقلاب و وطن گذاشت.
در ادامه فیلم گفت‌و‌گو را ببینید:

انتهای پیام/