داستان زندگی بیسیمچی دلاور توپخانه خاتمالانبیا(ص)
شهید «محمدرضا واحدی» یکم فروردین ۱۳۴۴ در روستای حسنآباد دامغان متولد شد. به عنوان سرباز سپاه وارد این ارگان شد و در نیروی زمینی توپخانه ۶۳ خاتمالانبیا(ص) حضور یافت. این رزمنده دلاور، هشتم شهریور ۱۳۶۵ در حال بازگشت از منطقه جنگی به شهادت رسید.
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید محمدرضا واحدی» فرزند حسین، یکم فروردین ۱۳۴۴ در روستای حسنآباد دامغان متولد شد. وی دوره ابتدایی را در مدرسه بوعلی حسنآباد سپری نمود و برای ادامه تحصیل در مقطع راهنمایی به همراه برادرش نوروز عازم شهر دامغان شد و در مدرسه راهنمایی داریوش سابق(آیتالله طالقانی) ثبت نام کرد و سرانجام موفق به اتمام دوره راهنمایی گردید.
شجاعت بینظیر یک سرباز
محمدرضا سال اول دبیرستان را نیز به پایان رسانید و ترک تحصیل کرد و ترجیح داد در کنار پدرش به شغل دامداری و باغداری بپردازد. محمدرضا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی همراه با دیگر نیروهای پیرو خط امام، در اکثر راهپیماییها، تظاهرات و سخنرانی شهید حاج سیدحسن شاهچراغی در شهرستان دامغان شرکت داشت.
با شروع جنگ تحمیلی عازم مناطق جنگی جزیره مجنون و فاو شد. محمدرضا به عنوان سرباز سپاه وارد این ارگان شد و در نیروی زمینی توپخانه ۶۳ خاتمالانبیا(ص) حضور یافت. یک بار در جبهه مجروح شد، ولی این موضوع را به هیچکس نگفت و خانوادهاش غیرمستقیم از این ماجرا آگاهی یافتند. جزیره مجنون یکی از مناطق جنگی حساس و پرخطر بود که محمدرضا چندین ماه را در این منطقه با دشمنان کفرپیشه صدامی دست وپنجه نرم میکرد.
شاید بهخاطر شجاعتش بود که فرماندهان جنگ به او مأموریتهای ویژه میدادند. این رزمنده دلاور، هشتم شهریور ۱۳۶۵ در حال بازگشت از منطقه جنگی به شهادت رسید. چون هویت شهید دراثر تصادف قابل شناسایی نبود، وی را در بهشت زهرای تهران به خاک سپردند.
چهارده روز بعد، خانواده شهید از ماجرای تصادف آگاهی یافتند و متوجه شدند که شهید آنها در بهشت زهرا به خاک سپرده شده است. خانواده شهید با اخذ مجوز و استفتائیه از امام خمینی (ره) به تهران رفته و نبش قبر کردند و پیکر شهید محمدرضا را به دامغان منتقل کردند و در زادگاهش حسنآباد به خاک سپردند. خال بزرگی که در پای شهید بود عامل شناسایی و تشخیص هویتش گردید. سمت این شهید سرافراز وطن در جبهه، بیسیمچی بود. مدت حضورش در جبههها، جمعاً هجده ماه به ثبت رسیده است.
پدر و مادر محمدرضا دعوت حق را لبیک گفتهاند. آنچنان محبت اولیا، انبیا و ائمه معصومین(ع) در دل این شمع گیتیفروز جای گرفته بود که حاضر نبود آن را با هیچچیز دیگری عوض نماید. محمدرضا واحدی از میان ورزشهای سنتی، بومی و محلی، ورزش «توپ گل» را بسیار دوست میداشت و شجاعتش زبان زد عام وخاص بود.
انتهای متن/
