وصیت شهید روح اله غفاری «۱»
اکنون، كمال معرفت و حقيقت را در خويش مىبينم
شهید «روح اله غفاری» در وصیت خود مینویسد: «الان كمال معرفت و حقيقت را در خويش مىبينم كه بتوانم به نداى سعادتمند حسين زمان، خمينى كبير لبيك گويم، الان فهميدهام كه حق چيست و چگونه بايد از حق طرفدارى كرد و عاقبت حق پرستى چيست...» متن کامل وصیت اول این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهيد «روح اله غفاری» 20 آذر سال 1346 در روستای جروق شهرستان کازرون دیده به جهان گشود. پس از طی دوران طفوليت تحصيلات ابتدایی خود را در روستای دشت ارژن گذراند. در ایام جنگ تحمیلی راهی جبهه شد و سرانجام 31 شهریور سال 1363 در سنگر جبهه جزيره مجنون به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای جروق کازرون به خاک سپرده شد.
متن وصیت «۱» : اکنون، كمال معرفت و حقيقت را در خويش مىبينم
به نام خدا ولاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ. گمان مبريد آنان كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند بلكه آنها زنده هستند و نزد پروردگارشان روزى مىخورند.
با نام خدا و سلام بر مهدى موعود(عج) و نايب بر حقش امامخمينى، سلام و درود فراوان بر خانوادههاى شهدا، معلولين و مجروحين و اسراء و سلام و درود فراوان بر ملت هميشه بيدار و شهيدپرور ايران.
الان كه اين وصيتنامه را مینويسم، مىخواهم عازم جبهه شوم، میخواهم خودم را آماده كنم براى نبردى بى امان بر عليه كفر جهانى.
الان كمال معرفت و حقيقت را در خويش مىبينم كه بتوانم به نداى سعادتمند حسين زمان، خمينى كبير لبيك گويم، الان فهميدهام كه حق چيست و چگونه بايد از حق طرفدارى كرد و عاقبت حق پرستى چيست.
مىخواهم به دشمنان ثابت كنم كه راه حسين(علیه السلام) هرگز از بزرگ راهها بيرون نخواهد رفت و هميشه به جا است، گرچه من نتوانستم بر نفسم مسلط شوم، ولى خدا را شكر مىكنم كه در زمان حضرت مهدى(عج) زيستهام و اينك جان دادهام.
خدايا تو را به حق سرخ تشيع قسم ميدهم كه يك لحظه ما را به حال خود وامگذار، خدايا تو قادر و ناظرى.
خدمت پدر عزيز سلام مىرسانم. پدرعزيز گرچه تو در زير بارهاى سنگين زمان و در زير بار مشكلات عمر خويش را سپرى كرديد، ولى خداوند زحمات شما را جبران كرد.
پدرجان من كه نتوانستم خدمتى براى شما انجام دهم ولى اميدوارم كه پروردگار زحمات بى پايان شما را جبران نمايد. پدر جان بايد مشكلات را تحمل كرد تا به آسايش و خوشبختى رسيد سعادت واقعى در زير سايه اسلام است همانطور كه بهشت در زير سايه شمشيرهاست.
پدرجان هيچ ناراحت من نباش چون امانتى كه در نزد شما بودم و اينك خداوند امانت خويش را تحويل گرفته شما هم خداوند را شكر كنيد كه هديهاى از طرف خداوند نزد شما امانت بوده و اينك توانستهايد آن امانت را به صاحبش باز گردانيد.
پدرجان اين راهى بود كه انبياء به ما آموختهاند و ما هم بايد به ديگران بياموزيم، پدرجان اگر تو سعادت فرزندت را مى خواستى، فرزندت به آرزوى نهائى خويش رسيده است.
انتهای متن/
