کد خبر : ۵۹۸۱۹۵
۰۸:۵۴

۱۴۰۴/۰۶/۰۳
بخش اول وصیت شهید «سیدمحمود حسینی»

رهنمودهای قرآن، سرلوحه زندگی

شهید «سیدمحمود حسینی» در وصیت خود می‌نویسد: «قرآن را که کتاب الهى و راهنماى عمل صحیح انسان مى باشد زیاد و زیادتر بخوانید، به رهنمودهاى قرآن درباره خودسازى و جامعه سازى با جدیت فراوان عمل کنید و...» متن کامل وصیت اول این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.


رهنمودهای قرآن،سرلوحه زندگی

به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «سید محمود حسینی» پنجم فروردین ۱۳۳۹ در ارسنجان دیده به جهان گشود. دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و هفت‌سالگی وارد مدرسه شد. او در کنار تحصیل به کار هم مشغول بود و تحصیلاتش را مقطع دیپلم در رشته اقتصاد گذراند. با پیروزی انقلاب اسلامی وارد سپاه شد. با آغاز جنگ تحمیلی از نخستین نیروهای اعزامی سپاه شیراز به جبهه‌ها بود. وی پس از چندبار مجروحیت در جبهه با اندکی بهبودی یافتن مشتاقانه دوباره به جبهه رفت. وی سرانجام سوم شهریور ۱۳۶۱ به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.

متن وصیت «۱» :

بسم الله الرحمن الرحيم فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّىٰ إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّىٰ تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ۚ ذَٰلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَٰكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ ۗ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ.
 پس هنگامی که (در میدان جنگ) با کافران روبرو شدید، گردن هایشان را به شدت بزنید تا آنگاه که بسیاری از آنان را با سختی و غلظت از پای درآورید، در این هنگام (از دشمن اسیر بگیرید و) آنان را محکم ببندید، (پس از اسیر گرفتن) یا بر آنان منت نهید (و آزادشان کنید)، یا از آنان (در برابر آزاد کردنشان) فدیه و عوض بگیرید تا آنجا که جنگ بارهای سنگینش را بر زمین نهد. این است (فرمان خدا)؛ و اگر خدا می خواست (خود بدون فرمان جنگ) از آنان انتقام می گرفت (ولی به جنگ فرمان داد) تا برخی از شما را به وسیله برخی دیگر بیازماید، و کسانی که در راه خدا به شهادت رسیده‌اند، خدا هرگز اعمالشان را باطل و تباه نمی کند. (سوره محمد آیه ۴)

 خدايا اى آن‌كه همه نعمت‌ها را براى من فراهم كردى، من چيزى جز گناه ندارم كه با تو سخن گويم گناهكارم و خود مى‌دانم تنها به بخشش و عفو تو اميد بسته‌ام و تنها سخن من با تو تقاضاى عفو و آمرزش است كه سخت بدان محتاجم.

ولى بندگان خدا من با شما سخن بسيار دارم كه از گنجايش يك وصيت‌نامه بيرون است چند كلمه‌اى عرض مى‌كنم پيوسته توجه به خداى متعال داشته باشيد و اصلاح همه امورتان را از او بخواهيد و پيوسته در حالت استغفار و اميدوارى به بخشش و عفو الهى باشيد.

قرآن را كه كتاب الهى و راهنماى عمل صحيح انسان مى‌باشد زياد و زيادتر بخوانيد، به رهنمودهاى قرآن درباره خودسازى و جامعه سازى با جديت فراوان عمل كنيد.

انتهای متن/


گزارش خطا

ارسال نظر
تازه‌ها
طراحی و تولید: ایران سامانه