ناصر ابوشریف: سردار زاهدی شهید وحدت امت بود، نه فقط فرمانده یک جبهه

به گزارش خبرنگار نوید شاهد؛ در جهان پرآشوب امروز، مردانی چون شهید سردار محمدرضا زاهدی، نه فقط فرماندهانی نظامی، بلکه ستون‌هایی معنوی برای امت اسلامی بودند؛ مردانی که هم‌زمان با اشک و سلاح، با دعا و اراده، می‌جنگیدند. ناصر ابوشریف، از همراهان دیرین محور مقاومت، در گفت‌وگویی با ما، از شخصیت بی‌بدیل این شهید، نقش مؤثر او در هم‌افزایی میان گروه‌های مقاومت، و لحظات ناب انسانی‌اش سخن گفت؛ از اشک‌های شب قدر تا صداقت آرامی که در سکوتش جاری بود. این روایت، نه فقط پاسداشت یک شهید، که ترسیم چهره‌ی یک امت است که با خون، وحدت می‌سازد.

ناصر ابوشریف، از شخصیت‌های فعال در محور مقاومت، در گفت‌وگویی اختصاصی با ما، به بیان ویژگی‌های شخصیتی و راهبردی شهید سردار محمدرضا زاهدی پرداخت و او را «شهید وحدت امت اسلامی» خواند. وی با یادآوری خاطراتی از همراهی با این سردار، تأکید کرد که شهادت زاهدی، نه‌تنها اراده مقاومت را تضعیف نکرد، بلکه به انسجام و هم‌افزایی بیشتر گروه‌های مقاومت منجر شد. در ادامه گفتگوی خبرنگار نوید شاهد با ناصر ابوشریف  نماینده جنبش جهاد اسلامی فلسطین در تهران را می خوانید.

 آیا شما سردار زاهدی را از نزدیک می‌شناختید؟ اولین چیزی که با شنیدن نام او به ذهن‌تان می‌رسد چیست؟

من ارتباط نزدیکی با ایشان نداشتم، اما در چند دیدار و موقعیت مشترک با او آشنا شدم و حضور همیشگی‌اش در میدان مقاومت برایم آشکار بود. سردار زاهدی شخصیتی برجسته بود؛ بین فروتنی و وقار، بین سکوت و بینش ژرف جمع شده بود. وقتی نام او را می‌شنوم، نخستین چیزی که به ذهنم می‌آید صداقت است. مردی که فلسطین را در دل داشت و بارِ مسئولیت امت را بر دوش می‌کشید. کم‌حرف بود، اما کلماتش پر از روح مقاومت و دغدغه‌ی راستین برای سرنوشت مردم بود.

  به عنوان یکی از همراهان محور مقاومت، چه خاطره‌ای از ایشان در ذهن‌تان ماندگار شده؟

به‌یادماندنی‌ترین خاطره من با او، شبی از شب‌های قدر بود که در مشهد با هم گذراندیم. شبی سرشار از معنویت و دعا، که آن را به دعا برای غزه و مجاهدان فلسطینی اختصاص دادیم. اشک‌هایش را دیدم که در سکوت جاری بود؛ دعایش از دل برمی‌آمد، از دردی که در قلب داشت. پس از آن، با یک پرواز مشترک به تهران بازگشتیم. در فرودگاه مهرآباد، خداحافظی‌مان با آغوشی صمیمانه بود؛ هیچ‌کس نمی‌دانست آن لحظه، آخرین دیدار خواهد بود. او به سوریه رفت و در همان روز به شهادت رسید. آن شب و آن وداع، برای همیشه در قلب من نقش بست؛ گویی خداوند میان دعا و اشک و شهادت، لحظه‌ای پاک برای ما رقم زد.

 سردار زاهدی چه نقشی در هماهنگی میان گروه‌های مقاومت داشت؟

شهید زاهدی از چهره‌های آرام و اندیشمندی بود که ارتباط میان جبهه‌های مقاومت را در چندین میدان حفظ می‌کرد. با سکوت و آرامش کار می‌کرد اما بسیار تأثیرگذار بود.

او بین فلسطین، لبنان، سوریه و عراق پیوند ایجاد کرده بود. نه صرفاً واسطه‌ای بود، بلکه با شناخت دقیق از هر گروه، زمینه احترام و همکاری میان آنان را فراهم می‌کرد. همیشه بر وحدت امت تأکید داشت و معتقد بود هرگونه تفرقه یا درگیری داخلی، خدمت بی‌مزد به پروژه صهیونیسم و آمریکا است. دغدغه‌اش این بود که ملت‌ها هویت خود را حفظ کنند و با هم در برابر دشمن مشترک بایستند.

از نظر شما حذف فیزیکی ایشان چه تأثیری بر انسجام محور مقاومت داشت؟

شهادتش بسیار دردناک بود، اما اراده مقاومت را نشکست؛ بلکه انسجام آن را تقویت کرد. او نماد وحدت امت بود، نه فقط فرمانده‌ای در یک جبهه. پس از شهادتش، همه فهمیدند که دشمن فقط افراد را هدف نمی‌گیرد، بلکه به‌دنبال ضربه زدن به وحدت امت و تحریک شکاف‌های داخلی است. اما پاسخ مقاومت به این ترور، وحدت در پیام و اقدام بود. همه گروه‌ها با زبان واحد صحبت کردند و تأکید کردند که این جنایت بدون پاسخ نخواهد ماند. خون او به ما فهماند که مبارزه فقط در میدان جنگ نیست، بلکه در میدان وجدان و وحدت و شرافت هم هست.

اگر بخواهید یک جمله به مردم ایران درباره‌ی سردار زاهدی بگویید، چه می‌گویید؟

به مردم شریف ایران می‌گویم: سردار زاهدی فقط یک فرمانده نبود؛ قلبی بود تپنده با درد امت، مردی که فلسطین را بخشی از مسئولیت ایمانی خود می‌دانست. با عزت زیست، با کرامت شهید شد، و الگویی به‌جا گذاشت از کسی که صداقت را با بینش، آرامش را با اراده، و ایمان را با عمل درهم آمیخت.به او افتخار کنید؛ چراکه پیامش هنوز زنده است: قدرت امت در وحدت آن است، پیروزی در انسجام، و شکست در تفرقه. او شهید امت بود، نه فقط شهید ایران.

انتهای پیام/